Ogdoada
W tym artykule porozmawiamy o Ogdoada, temacie, który wywołał zainteresowanie i debatę w różnych obszarach. Ogdoada to koncepcja, która na przestrzeni dziejów budziła ciekawość i kontrowersje, wywierając ogromny wpływ na społeczeństwo i sposób, w jaki ludzie wchodzą w interakcje. Przeanalizujemy różne aspekty związane z Ogdoada, od jego pochodzenia i ewolucji, po jego udział w życiu codziennym. W tym artykule zbadamy różne perspektywy i opinie na temat Ogdoada, aby zapewnić wszechstronną i wzbogacającą wizję tego bardzo istotnego tematu.
_(14763536725).jpg)
Ogdoada (gr. ογδοάς ogdoás - "ósemka", egip. hemenu) – w mitologii egipskiej grupa ośmiu bóstw czczonych w Hermopolis i ściśle związanych z tamtejszą koncepcją kosmogoniczną. Według tej koncepcji w pierwotnym praoceanie istniało właśnie osiem bóstw stanowiących Ogdoadę. Prabóstwa te, występujące pod postaciami węży (bóstwa żeńskie) i żab (bóstwa męskie) lub małp, podzielone były na cztery pary:
- Nun i Naunet – prawody;
- Kuk i Kauket – ciemność;
- Huh i Hauhet – nieskończoność;
- Tenemu i Tenemut (później, przypuszczalnie od Epoki Późnej, zastąpieni przez Amona i Amaunet)[1] – niewidzialność.
Każda z tych par personifikowała określoną cechę pierwotnego chaosu. Od cech tych pochodzą również imiona poszczególnych bóstw.
Zgodnie z kosmogonią hermopolitańską, bóstwa Ogdoady stworzyły kosmiczne jajo, z którego później wykluł się bóg-stwórca. Według innej wersji, jajo zostało złożone przez praptaka, którym najczęściej był ibis (utożsamiany z głównym bogiem Hermopolis, Thotem), rzadziej kaczka lub gęś.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Dembska Albertyna, 1995: Kultura starożytnego Egiptu: słownik.Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa.
Bibliografia
- Andrzej Niwiński, Mity i symbole starożytnego Egiptu, Warszawa 2001