Okręty podwodne typu IA

Wygląd przypnij ukryj Okręty podwodne typu IA
Ilustracja
Kraj budowy

 III Rzesza

Konstruktor

IvS

Stocznia

Echovarrieta y Larringa
AG Weser w Bremie

Zbudowane

3

Użytkownicy

 Turecka Marynarka Wojenna
 Kriegsmarine

Służba w latach

1934-1950

Stracone

2

Uzbrojenie:
1 działo pokładowe 105 mm,
1 działko przeciwlotnicze 20 mm,
14 torped lub 28 min TMA
Wyrzutnie torpedowe:
• dziobowe
• rufowe


4 × 533 mm
2 × 533 mm

Załoga

42 oficerów i marynarzy

Wyporność:
• na powierzchni

862 ton

• w zanurzeniu

982 ton

Długość

72,5 metra

Szerokość

6,2 metra

Napęd:
2 silniki wysokoprężne MAN, 8-cylindrowe, moc 3080 KM
podwodny: 2 silniki elektryczne, moc 1060 KM
Prędkość:
• na powierzchni
• w zanurzeniu


20 węzłów
9 węzłów

Zasięg:
• na powierzchni

7900 Mm przy 10 w (14615 km przy 18,5 km/h) na powierzchni
78 Mm przy 4 w (144 km przy 7,4 km/h) w zanurzeniu

Okręty podwodne typu IA – niemieckie okręty podwodne (U-Booty) powstałe w 1936 r. jako próba stworzenia dla Kriegsmarine oceanicznego okrętu podwodnego. Ich konstrukcję oparto na projekcie opracowanym przez założone w Holandii w celu obejścia zakazów traktatu wersalskiego niemieckie przedsiębiorstwo IvS.

Historia

IvS przygotowało projekt tych okrętów dla Hiszpanii jako typ E-1. Duża część struktury okrętu prototypowego została prefabrykowana w Holandii, po czym przetransportowana do Hiszpanii celem ostatecznego montażu. Władze nowo powstałej wówczas Republiki Hiszpańskiej odmówiły jednak zaakceptowania okrętu, który krótko przed ukończeniem w stoczni Echovarrieta y Larringa został w roku 1934 sprzedany w związku z tym Turcji, gdzie służył jako „Gür”. Taki sam projekt wykorzystano dla budowy oceanicznych jednostek dla Kriegsmarine, gdy III Rzesza postanowiła ponownie rozpocząć budowę okrętów podwodnych.

W stoczni AG Weser w Bremie, zbudowano tylko dwie jednostki tego typu dla Niemiec – U-25 i U-26, które miały jednak szereg wad. Jednostki te były niestateczne, zanurzały się powoli, miały problemy z manewrowaniem w zanurzeniu oraz inne mechaniczne usterki. Niemniej jednak oba okręty odnosiły sukcesy w pierwszych miesiącach II wojny światowej. U-25 zatopił osiem jednostek pływających i uszkodził jedną, a U-26 zatopił jedenaście i uszkodził dwie.

1 lipca 1940 roku U-26 został zatopiony w pobliżu Irlandii po tym, jak odniósł uszkodzenia zadane mu przez brytyjską korwetę HMS „Gladiolus” i australijską łódź latającą Short Sunderland. U-25 zatonął na minie niedaleko Terschelling 1 sierpnia 1940 roku. Turecki „Gür” natomiast został skreślony z listy okrętów floty w 1950 roku.

Bibliografia

Okręty podwodne typu IA
Niemieckie konstrukcje okrętów podwodnych
Eksportowe
Niemieckie okręty z okresu II wojny światowej
Pancerniki
Typu Bismarck
Typu Scharnhorst
Pancerniki szkolne
Typu Deutschland
Krążowniki ciężkie
Typu Admiral Hipper
Typu Deutschland
Krążowniki lekkie
Typu Emden
Typu Königsberg (K)
Typu Leipzig
Okręty podwodne
Typy
Miniaturowe
Lotniskowce
Niszczyciele
Torpedowce
Typy
Awizo
Kutry torpedowe
Typy
Trałowce
Typy
Eskortowce
Typy
Inne

Kriegsmarine

  1. a b c Budowa anulowana.
Niemieckie okręty podwodne z okresu II wojny światowej
Typy okrętów podwodnych
Bojowe
Badawcze
Prototypy i projekty
Miniaturowe okręty podwodne
Żywe torpedy
Flotylle U-Bootów
Wilcze stada
Dowódcy Kriegsmarine
Uzbrojenie U-Bootów
Torpedy
Rozwój U-Bootów