W dzisiejszym świecie Olaf Beyer zyskał niespotykane dotąd znaczenie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, wpływ na kulturę, czy też znaczenie w sferze gospodarczej, Olaf Beyer jest tematem, który nie pozostaje niezauważony. Z biegiem czasu byliśmy świadkami ewolucji Olaf Beyer i dostosowania się do zmieniających się okoliczności współczesnego świata. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty Olaf Beyer i jego dzisiejsze znaczenie. Od jego początków po wpływ na teraźniejszość, przeanalizujemy, w jaki sposób Olaf Beyer zaznaczył się przed i po w różnych aspektach życia codziennego.
![]() Olaf Beyer w Jenia, 12 sierpnia 1981 | ||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
4 sierpnia 1957 | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
186 cm | |||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
|
Olaf Beyer (ur. 4 sierpnia 1957 w Grimmie[1]) – niemieck] lekkoatleta średniodystansowiec reprezentujący Niemiecką Republikę Demokratyczną, mistrz Europy.
Największe sukcesy odniósł w biegu na 800 metrów. Odpadł w półfinale tej konkurencji na halowych mistrzostwach Europy w 1977 w San Sebastián[2]. Zajął 7. miejsce na tym dystansie oraz 4. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów w zawodach pucharu świata w 1977 w Düsseldorfie[3].
Zdobył srebrny medal w biegu na 800 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1978 w Mediolanie, przegrywając tylko w Markku Taskinenem z Finlandii, a wyprzedzając Rogera Milhau z Francji[4].
Zwyciężył w tej konkurencji na mistrzostwach Europy w 1978 w Pradze, niespodziewanie wygrywając z faworytami, Brytyjczykami Steve’em Ovettem i Sebastianem Coe. Jego czas 1:43,84 był wówczas piątym rezultatem w historii i rekordem NRD aż do zjednoczenia Niemiec[5], a do tej pory (2021) jest rekordem mistrzostw Europy. Na tych samych mistrzostwach Beyer zajął 9. miejsce w biegu na 1500 metrów[6]. Zajął 4. miejsce w biegu na 800 metrów zawodach pucharu świata w 1979 w Montrealu[7].
Odpadł w półfinale biegu na 800 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie[1]. Zajął 3. miejsce w biegu na 1500 metrów w zawodach pucharu świata w 1981 w Rzymie[8]. Na mistrzostwach Europy w 1982 w Atenach zajął w finale biegu na 800 metrów 7. miejsce[9], a w zawodach pucharu świata w 1985 w Canberze 2. miejsce w biegu na 1500 metrów[8].
Był mistrzem NRD w biegu na 800 metrów w latach 1976, 1977, 1979, 1981, wicemistrzem w 1982 i 1987 oraz brązowym medalistą w 1978 i 1984[10], a także mistrzem w biegu na 1500 metrów w latach 1981, 1982 i 1985 oraz wicemistrzem w 1983[11] i mistrzem w sztafecie 4 × 400 metrów w 1977 i 1978[12]. W hali był mistrzem NRD w biegu na 800 metrów w latach 1977, 1978, 1981 i 1985[13] i w biegu na 1500 metrów w 1985[14]. Był równieżistrzem w biegu przełajowym na krótkim dystansie w 1976, 1982, 1984, 1985 i 1988, wicemistrzem w 1989 i brązowym medalistą w 1981[15].
Ukończył matematykę i fizykę w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Poczdamie i pracuje jako nauczyciel tych przedmiotów w tym mieście.
Konkurencja | Data i miejsce | Wynik |
---|---|---|
bieg na 400 metrów | 25 sierpnia 1978, Poczdam | 47,53 |
bieg na 800 metrów | 31 sierpnia 1978, Praga | 1:43,84 |
bieg na 1500 metrów | 5 września 1981, Rzym | 3:35,58 |