W dzisiejszym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Opactwo św. Dominika z Silos. Od jego początków po dzisiejsze znaczenie, szczegółowo przeanalizujemy każdy istotny aspekt Opactwo św. Dominika z Silos, aby zapewnić pełny przegląd tego tematu. W kolejnych kilku wierszach odkryjemy główne kluczowe punkty, najnowsze trendy i opinie ekspertów na temat Opactwo św. Dominika z Silos. Mamy nadzieję, że dzięki tej zawartości umożliwimy Ci głębokie i aktualne zrozumienie Opactwo św. Dominika z Silos, dzięki czemu będziesz mógł wzbogacić swoją wiedzę i podejmować bardziej świadome decyzje na ten temat. Przygotuj się na zanurzenie się w fascynującym wszechświecie pełnym niuansów!
![]() | |
Państwo | |
---|---|
Wspólnota autonomiczna | |
Miejscowość | |
Kościół | |
Rodzaj klasztoru | |
Właściciel | |
Prowincja | |
Data budowy |
VI wiek |
Data zamknięcia |
1835 |
Data reaktywacji |
1880 |
Położenie na mapie Kastylii i Leónu ![]() | |
Położenie na mapie Hiszpanii ![]() | |
![]() | |
Strona internetowa |
Opactwo św. Dominika z Silos (hiszp. Monasterio de Santo Domingo de Silos) – męski klasztor benedyktyński w Santo Domingo de Silos, w Hiszpanii[1]. Słynie przede wszystkim ze śpiewu chorału gregoriańskiego. Należy do Kongregacji Solesmeńskiej.
Pierwszy klasztor pod wezwaniem św. Sebastiana, powstał na tym miejscu już w VI wieku, w okresie panowania Wizygotów. W X wieku nastąpił czas dynamicznego rozwoju klasztoru, głównie dzięki wsparciu Ferdynanda Gonzaleza, pierwszego hrabiego Kastylii. W XI wieku opactwo zostało odrestaurowane z polecenia Ferdynanda I Wielkiego, króla Kastylii i Leónu, przez św. Dominika z Silos, pod którego wezwaniem jest obecnie klasztor. Zaprojektowany przez opata kościół miał jedną centralną nawę i dwie boczne oraz pięć kaplic dołączonych do absydy i transeptu. Po śmierci św. Dominika w 1073 roku, budwę kościoła i krużganku ukończył opat Fortunius.
Od 1512 opactwo należało do benedyktyńskiej Kongregacji z Valladolid.
Opactwo zostało skasowane w 1835 roku, na mocy dekretów Juana Álvareza Mendizábala.
Klasztor reaktywowali w 1880 roku mnisi z opactwa św. Marcina w Ligugé, należącego do Kongregacji Solesmeńskiej.
Wspólnota ufundowała klasztory w Madrycie, Valle de los Caidos i w Leyre.
W 2000 kościół klasztorny uzyskał tytuł bazyliki mniejszej[2].