W tym artykule chcemy poruszyć temat Orbiter Processing Facility, aby zaoferować szeroką i szczegółową wizję tego tematu, który jest dziś tak aktualny. Od jego początków po wpływ na społeczeństwo, poprzez jego ewolucję w czasie, naszym celem jest przeanalizowanie każdego aspektu związanego z Orbiter Processing Facility, aby zapewnić naszym czytelnikom pełną i aktualną perspektywę. Poprzez dane, badania i świadectwa staramy się rzucić światło na Orbiter Processing Facility i jego implikacje, aby zapewnić wzbogacającą i cenną wiedzę osobom zainteresowanym głębszym zgłębieniem tego tematu. Mamy nadzieję, że ten artykuł stanie się punktem wyjścia do krytycznej i konstruktywnej refleksji na temat Orbiter Processing Facility, stymulując debatę i poszukiwanie rozwiązań wokół tego problemu.
Orbiter Processing Facility (OPF) – budynek obsługi promów kosmicznych.
Po wylądowaniu prom kosmiczny zostawał odholowany do hangaru OPF, w którym jednocześnie można było przygotowywać do następnych lotów dwa orbitery. Budynek ten był podzielony na dwie hale wysokie i znajdującą się między nimi halę niską. W tej ostatniej znajdowały się magazyny części zamiennych, warsztaty naprawcze osłony termicznej pojazdu, magazyn skafandrów SCAPE, sprzęt elektroniczny oraz biura. Hale wysokie natomiast były wyposażone w dwie suwnice o udźwigu 27 ton każda oraz zestaw pomostów umożliwiających dostęp do praktycznie każdej części orbitera. Pod podłogą hali ciągnęły się liczne przewody sieci elektrycznej i elektronicznej, linie łączności, rurociągi cieczy hydraulicznych, gazowego helu, azotu, tlenu oraz sprężonego powietrza. Podstawową funkcją hangaru OPF było umożliwienie łatwego i szybkiego dostępu do tych części pojazdu, które wymagają przeglądu, wymiany bądź remontu między lotami. Równolegle w komorze towarowej orbitera montowało się ładunki wymagające instalacji w pozycji poziomej, np. laboratorium Spacelab. Pozostałe ładunki instalowało się dopiero na wyrzutni.