W tym artykule zajmiemy się tematem Ostatni i pierwsi ludzie, który stał się istotny w różnych obszarach dzisiejszego społeczeństwa. Temat ten wywołał debatę i analizy w różnych kontekstach, od pola naukowego i akademickiego po obszar kulturowy i społeczny. W tym artykule przyjrzymy się różnym aspektom i perspektywom związanym z Ostatni i pierwsi ludzie, aby zrozumieć jego dzisiejszy wpływ i zakres. Poprzez szczegółową i rygorystyczną analizę będziemy starali się przedstawić kompleksowy obraz Ostatni i pierwsi ludzie, uwzględniając jego implikacje i reperkusje w różnych obszarach codziennego życia.
| Autor | |
|---|---|
| Typ utworu | |
| Wydanie oryginalne | |
| Miejsce wydania | |
| Język | |
| Data wydania | |
| Wydawca | |
Ostatni i pierwsi ludzie (tyt. oryg. Last and First Men: A Story of the Near and Far Future) – powieść science fiction brytyjskiego autora Olafa Stapledona, wydana w 1930 roku. Dzieło bezprecedensowe w skali świata, autor opisuje historię ludzkości w okresie dwóch miliardów lat, w którym to pierwszym są Pierwsi Ludzie (czyli nasz własny gatunek), a także siedemnaście innych gatunków człowieka, które na zmianę rozwijają się i degenerują. W przedmowie autora do tej powieści pojawiła się teza, według której fantastyka naukowa jest czymś zbliżonym do mitu[1].
W polskim przekładzie fragment powieści ukazał się w antologii Droga do science fiction, a całość w 2020 roku nakładem Wydawnictwa Stalker Books.[2]
Kontrowersyjna cześć książki ukazuje Piątych Ludzi w przyszłości, którzy uciekają z umierającej Ziemi i osiedlają się na Wenus, tam w procesie eksterminacji mieszkańców (inteligentnego gatunku morskiego) przejmują władzę nad planetą. Przez niektórych jest ona interpretowana jako akceptacja ludobójstwa jako uzasadniony i niezbędny akt do przetrwania ludzkości. Jednak wielu stronników Stapledona twierdzi, że jego intencje były inne. Miał on zamiar pokazać, że mimo postępu społecznego i technicznego w przyszłości człowiek nadal będzie zdolny do brutalności.