Owczarek pikardyjski
W tym artykule zbadamy fascynujący świat Owczarek pikardyjski, omawiając wszystko, od jego historycznego pochodzenia po jego dzisiejsze znaczenie. _Var1 reprezentuje temat, który przykuł uwagę wielu badaczy i ekspertów w tej dziedzinie, budząc rosnące zainteresowanie różnymi obszarami wiedzy. W następnych kilku linijkach zbadamy wiele aspektów i wymiarów Owczarek pikardyjski, analizując jego wpływ na społeczeństwo i jego wpływ w różnych kontekstach. Zagłębimy się w jego głębokie znaczenie, omawiając jego implikacje i reperkusje dla obecnej panoramy. Poprzez tę szczegółową eksplorację staramy się rzucić światło na Owczarek pikardyjski i zagłębić się w jego istotę, oferując czytelnikowi wzbogacające i pouczające spojrzenie na ten ekscytujący temat.
 Owczarek pikardyjski | |
| Inne nazwy |
Chien de berger de picardie, Berger picard, Picardische herdershond, Picardy Shepherd |
|---|---|
| Kraj patronacki | |
| Wymiary | |
| Wysokość |
ok. 65 cm |
| Masa |
ok. 23–32 kg |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
Grupa I, Sekcja 1, |
Owczarek pikardyjski – jedna z ras psów należących do psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich). Podlega próbom pracy[1].
Rys historyczny
Rasa została sprowadzona do Francji w IX wieku prawdopodobnie przez Celtów; jej pochodzenie jest jednak niewiadome. 21 stycznia 1925 klub hodowców przedstawił wzorzec owczarka pikardyjskiego i uznał go za odrębną rasę.
Charakter
Wytrzymały i ruchliwy jest dobrym kompanem dla ludzi aktywnych, samodzielny, cierpliwy wobec dzieci, rodzinny.
Wygląd
Sylwetka
Harmonijna, elegancka, dłuższa od wysokości w kłębie.
Głowa
Proporcjonalna.
Oczy
Średniej wielkości, niewyłupiaste, raczej ciemne w zależności od maści.
Uszy
Średniej wielkości, wysoko osadzone, o szerokiej nasadzie.
Ogon
Owłosiony, sięga stawu skokowego.
Szata
Włos twardy i szorstki, długość 5–6 cm.
Umaszczenie
Szare z czarnymi nalotami, szarosrebrne i szaroczerwone, rudo-płowe.
Przypisy
- ↑ Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 55.
Bibliografia
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: wydawca=Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 240. ISBN 83-7073-122-8.
- praca zbiorowa, „Minikompendium – Psy”, wyd. Mozaika, Warszawa 2004
- David Alderton, „Kolekcjoner Psy”, wyd. Wiedza i Życie, Warszawa 2006