Owen Beck

W dzisiejszym świecie Owen Beck jest tematem o wielkim znaczeniu i znaczeniu. Niezależnie od tego, czy jest to wydarzenie historyczne, wybitna postać, zjawisko społeczne, czy jakikolwiek inny obszar zainteresowań, Owen Beck przykuł uwagę i zainteresowanie niezliczonych ludzi na całym świecie. W tym artykule podjęto próbę zbadania i przeanalizowania różnych aspektów związanych z Owen Beck, oferując pełną i szczegółową wizję, która pozwala czytelnikom dokładnie zrozumieć ten temat i jego wpływ na różne obszary społeczeństwa. Dzięki wieloaspektowemu podejściu zostaną uwzględnione różne perspektywy i przedstawione różne punkty widzenia, w celu wzbogacenia wiedzy i zachęcenia do refleksji na temat Owen Beck.

Owen Beck
Pseudonim

What The Heck

Data i miejsce urodzenia

31 maja 1976
Negril

Obywatelstwo

Jamajka

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

ciężka

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

42

Zwycięstwa

29

Przez nokauty

20

Porażki

13

Remisy

0

Nieodbyte

0

Owen LeFranc Beck (ur. 31 maja 1976 w Negril) – jamajski bokser wagi ciężkiej.

Kariera amatorska

Bilans walk amatorskich Becka to 73 zwycięstwa i 5 porażek.

Kariera zawodowa

Na zawodowym ringu zadebiutował w 1998. Wygrał pierwsze 24 pojedynki, mierzył się jednak ze słabymi pięściarzami. W 2005, po podpisaniu kontraktu z promotorem Donem Kingiem, stoczył walkę eliminacyjną organizacji WBC i IBF z Monte Barrettem, lecz przegrał ją przez techniczny nokaut w dziewiątej rundzie.

Beck przegrał także następną walkę, z Rayem Austinem. Stawką była możliwość zmierzenia się z Wołodymyrem Kłyczko o tytuł mistrza świata organizacji IBF.

W 2006, po pokonaniu Darnella Wilsona, dostał nieoczekiwanie szansę walki o pas mistrzowski organizacji WBA z Nikołajem Wałujewem. Jamajczyk nie miał nic do powiedzenia w tym pojedynku – już w drugiej rundzie był liczony, a w następnej, po kolejnym upadku sędzia przerwał walkę.

W następnym roku Beck wygrał przed czasem dwie walki ze słabszymi pięściarzami – Ricardo Arce i Marvinem Huntem. 13 czerwca 2009 roku pokonał niejednogłośnie na punkty Andrew Greeleya, który na 45 stoczonych walk wygrał zaledwie 14. Dwa miesiące później zwyciężył na punkty z kolejnym przeciętnym bokserem, Jermellem Barnesem.

15 października 2011 w Katowickim Spodku stoczył walkę z Arturem Szpilką, którą przegrał przez techniczny nokaut po trzeciej rundzie.

Przypisy

  1. ↑ Judah Turns Tables On Spinks to Win Undisputed Welterweight Title, Barrett Registers Hard-Fought TKO Over Beck. EastSideBoxing.com, 06.02.2005. . (ang.).
  2. ↑ Jones Scores Upset Fourth-Round TKO Over Braithwaite, Austin Shocks Beck On A 12-Round Split Decision. EastSideBoxing.com, 03.09.2005. . (ang.).
  3. ↑ Valuev stops Beck in third round to retain WBA title. ESPN.com, 03.06.2006. . (ang.).
  4. ↑ Bob Ryder: Beck gets by Greeley!. Fightnews.com, 16.06.2009. . (ang.).
  5. ↑ Jacob Chavez: Report: Hernandez-Echols. Fightnews.com, 25.08.2009. . (ang.).
  6. ↑ Szpilka znokautował Becka. ringpolska.pl. . (pol.).

Linki zewnętrzne