Péter Ács

W dzisiejszym świecie Péter Ács przyjął fundamentalną rolę w społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy jest to temat dyskusji, bohater ważnego wydarzenia, czy też postać reprezentatywna w konkretnym obszarze, Péter Ács przykuwa uwagę ludzi na całym świecie. Od wpływu na kulturę popularną po wpływ na politykę, Péter Ács okazał się istotnym tematem, który zasługuje na analizę i dyskusję. W tym artykule zagłębimy się w świat Péter Ács i zbadamy jego znaczenie i wpływ na różne aspekty codziennego życia.

Péter Ács
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 maja 1981
Eger

Obywatelstwo

Węgry

Tytuł szachowy

arcymistrz (1998)

Ranking FIDE

2574 (01.06.2022)

Ranking krajowy FIDE

10

Péter Ács (ur. 10 maja 1981 w Egerze) – węgierski szachista, arcymistrz od 1998 roku.

Kariera szachowa

Pierwszym międzynarodowym sukcesem Ácsa było zdobycie tytułu mistrza Europy juniorów w roku 1992 w Rimavskiej Sobocie. Cztery lata później zdobył brązowy medal na mistrzostwach świata juniorów do lat 16, które odbyły się na Minorce. W roku 1999 zwyciężył w turnieju Agro w Budapeszcie. Największy sukces w karierze odniósł w Atenach w roku 2001, zostając mistrzem świata juniorów do lat 20. W roku 2002 odniósł kolejny duży sukces, wygrywając bardzo silnie obsadzony turniej w Hoogeveen (przed Aleksandrem Chalifmanem, Judit Polgár oraz Loekiem van Wely) oraz podzielił I miejsce w otwartym turnieju w Pardubicach. Również w tym samym roku zdobył (wraz z drużyną) srebrny medal na olimpiadzie szachowej w Bledzie oraz tytuł indywidualnego wicemistrza Węgier. W roku 2004 wystąpił w Trypolisie w mistrzostwach świata FIDE rozgrywanych systemem pucharowym, pokonując w I rundzie Predraga Nikolicia, ale w II ulegając Siergiejowi Mowsesianowi. W 2007 r. podzielił I m. (wspólnie z Pentalą Harikrishna) w memoriale György Marxa w Paks.

Najwyższy ranking w dotychczasowej karierze osiągnął 1 stycznia 2003 r., z wynikiem 2623 punktów zajmował wówczas 72. miejsce na światowej liście FIDE, jednocześnie zajmując 4. miejsce wśród węgierskich szachistów.

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne