Pakt antykominternowski

W dzisiejszym świecie Pakt antykominternowski to temat, który przyciąga uwagę i zainteresowanie dużej liczby ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na współczesne społeczeństwo czy wpływ na kulturę popularną, Pakt antykominternowski stał się wszędzie powracającym tematem rozmów. Od debat politycznych po dyskusje akademickie, Pakt antykominternowski nadal jest gorącym tematem, który wywołuje emocje, opinie i refleksje we wszystkich sferach życia. Ze znaczeniem przekraczającym granice, Pakt antykominternowski w dalszym ciągu pozostaje przedmiotem zainteresowania osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu, konsolidując się jako temat, który nadal budzi zainteresowanie i debatę.

Pakt antykominternowski
Antikominternpakt
Ilustracja
Data

1936-11-25 25 listopada 1936(dts)

Miejsce

Berlin

Wynik

podjęcie współpracy niemiecko-japońskiej

Przyczyna

antykomunistyczna polityka Niemiec i Japonii,
dążenie tychże państw do zwiększania swoich wpływów na świecie

Strony traktatu
 Japonia  III Rzesza
Przywódcy
Kintomo Mushakoji Joachim von Ribbentrop

Pakt antykominternowski – układ podpisany 25 listopada 1936 roku w Berlinie przez przedstawicieli rządów Niemiec i Japonii[1][2].

Historia

Celem zawarcia paktu była koordynacja działań przeciwko Międzynarodówce Komunistycznej – organizacji utworzonej w Moskwie w 1919 roku, z zadaniem kierowania działalnością partii komunistycznych i podporządkowania ich partii radzieckiej. Tajny protokół dołączony do układu zobowiązywał sygnatariuszy do zachowania neutralności, gdyby jedna ze stron znalazła się w stanie wojny z ZSRR.

6 listopada 1937 roku do paktu dołączyło Królestwo Włoch, a później (do 1941 roku): Królestwo Węgier, Mandżukuo, Państwo Hiszpańskie, Carstwo Bułgarii, Dania, Finlandia, Królestwo Rumunii, rządy Państwa Chorwackiego, Republiki Słowackiej oraz marionetkowy chiński rząd Wang Jingweia w Nankinie. Pakt ten był podstawą późniejszych umów wojskowych zawieranych między Niemcami i Włochami (pakt stalowy z 1939 roku) oraz Japonią (pakt trzech z 1940 roku), których celem było uzyskanie światowej hegemonii i przeciwstawienie się państwom alianckim.

Polska została zaproszona do dołączenia do paktu w lutym 1937 roku podczas spotkania marszałka Rydza-Śmigłego z Hermanem Göringiem. Ponownie zaproszenie wysłano również w listopadzie 1937 roku. Odpowiedź władz polskich była odmowna[3].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Piotr Sobański, Roszczenia Polski wobec RFN w świetle doktryny niemieckiej, Poznań: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogiki i Administracji im. Mieszka I w Poznaniu, 2019, s. 25, ISBN 978-83-60038-70-3.
  2. ↑ pakt antykominternowski, Encyklopedia PWN , Wydawnictwo Naukowe PWN .
  3. ↑ Piotr Gursztyn: Ribbentrop-Beck czy pakt Polska-Niemcy był możliwy?. Wydawnictwo Dolnośląskie, 2018, s. 73. ISBN 978-83-271-5758-4.

Linki zewnętrzne