Partia Niezależnych

W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Partia Niezależnych, analizując jego pochodzenie, wpływ na współczesne społeczeństwo oraz różne perspektywy, jakie istnieją wokół tego zjawiska. Od momentu powstania do ewolucji na przestrzeni czasu, Partia Niezależnych odegrał kluczową rolę w różnych aspektach naszego życia, wywołując debaty, kontrowersje i refleksje w różnych obszarach. Poprzez szczegółową analizę zbadamy przyczyny, konsekwencje i możliwe rozwiązania związane z Partia Niezależnych, w celu zapewnienia kompleksowej i wzbogacającej wizji na ten temat, istotny dla wszystkich.

Partia Niezależnych
Państwo

 Stany Zjednoczone

Przewodniczący

John C. Calhoun

Data założenia

1828

Data rozwiązania

1839

Poglądy gospodarcze

liberalizm gospodarczy

John Calhoun, przewodniczący ugrupowania

Partia Niezależnych[1] lub nullifikacjoniści[2] (ang. Nullifier Party) – partia polityczna istniejąca i działająca w Stanach Zjednoczonych na przełomie lat 20. i 30. XIX wieku.

Ruch nullifikacyjny powstał w Karolinie Południowej w czasach kryzysu związanego z cłami, wprowadzanymi przez gabinet federalny[3]. Gdy w 1828 roku prezydent podpisał Tarrif of Abonimation, mieszkańcy Karoliny Południowej skrytykowali ją, twierdząc, że rząd używał cła do ochrony nowych gałęzi przemysłu przed konkurencją z zagranicy[2]. John C. Calhoun napisał wówczas „Komentarz i Protest Karoliny Południowej”, który został oficjalnie przyjęty przez legislaturę stanową[3]. W oświadczeniu wiceprezydent stwierdził, że ustawa ta narusza Konstytucję i każdy stan ma suwerenne prawo ją anulować[4]. Wiosną 1830 roku Kongres obniżył taryfy na niektóre produkty spożywcze, takie jak herbata, kawa czy sól, co uspokoiło nastroje społeczne części mieszkańców Karoliny Południowej[2]. Jednak zwolennicy nullifikacji uznali, że jest to zbyt łagodne podejście[2]. Pomimo kolejnych ustępstw w 1832 roku zwolennicy nullifikacji uzyskali większość w legislaturze stanowej w wyborach do samorządu lokalnego[2]. Powołano wówczas konwencję stanową, która zebrała się w Columbii i zdecydowaną większością głosów ustawy o redukcji ceł, uznając je za niekonstytucyjne[5]. Ponadto konwencja wybrała Roberta Hayne’a gubernatorem, a Calhouna rekomendowała na objęcie wakującego mandatu senatora (po rezygnacji Hayne’a)[5]. W wyborach prezydenckich w 1832 roku kandydatem partii został John Floyd[6].

Wybory prezydenckie Kandydat Głosy powszechne Głosy elektorskie
1832 John Floyd b.d. 11[7]
Wybory do Izby Reprezentantów Liczba mandatów[8]
1830 4
1832 9
1834 8
1836 6
Wybory do Senatu Liczba mandatów[9]
1830 2
1832 2
1834 2

Przypisy

  1. ↑ Pastusiak 1999 ↓, s. 181.
  2. ↑ a b c d e Tindall i Shi 2002 ↓, s. 392.
  3. ↑ a b Bartnicki 1995 ↓, s. 156.
  4. ↑ Bartnicki 1995 ↓, s. 157.
  5. ↑ a b Tindall i Shi 2002 ↓, s. 393.
  6. ↑ Nullifier Party. Our Campaign. . (ang.).
  7. ↑ Electoral College Box – 1832. NARA. . (ang.).
  8. ↑ Party Divisions of the House of Representatives. United States House of Representatives. . (ang.).
  9. ↑ Party Division. United States Senate. . (ang.).

Bibliografia