Pasmo Solnisk

W tym artykule będziemy odkrywać fascynujący świat Pasmo Solnisk i jego wiele aspektów. Pasmo Solnisk to temat, który przykuł uwagę osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu, ponieważ ma znaczący wpływ na nasze codzienne życie. W tym artykule zagłębimy się w różne wymiary Pasmo Solnisk, badając jego historię, znaczenie dzisiaj i potencjalny wpływ w przyszłości. Dodatkowo przeanalizujemy różne perspektywy i opinie na temat Pasmo Solnisk, dając szerokie i obiektywne spojrzenie na ten temat. Przygotuj się na podróż pełną odkryć i poznania Pasmo Solnisk!

Fragment Pasma Solnisk. Widok spod Magurki
Widok na Pasmo Solnisk z Pasma Pewelskiego

Pasmo Solnisk – pasmo górskie położone pomiędzy doliną Lachówki a doliną Stryszawki. Jest częścią Pasma Jałowieckiego. Pasma te w regionalizacji fizycznogeograficznej Polski według Jerzego Kondrackiego zaliczane są do Beskidu Makowskiego[1], w nowszej regionalizacji z 2018 roku do Beskidu Żywiecko-Orawskiego[2], w najszerszym ujęciu do Beskidu Żywieckiego[3].

Nazwa pasma pochodzi od drugiego pod względem wysokości szczytu – Solnisk (849 m). Pasmo ciągnie się od doliny górnej Koszarawy, przepływającej przez miejscowość Koszarawa, w północno-wschodnim kierunku do ujścia Lachówki do Stryszawki. W tym kierunku wyróżnia się w nim następujące wzniesienia: Czarną Górę (lub Cichą Górę, najwyższy szczyt pasma – 858 m), Kobylą Głowę (841 m), Opuśniaka (819 m), Solniska (849 m), Jaworzynę (lub Dzikasową Górę, 825 m), Wojewodową Górę (656 m) i Czepelówkę (610 m). Doliny Lachówki i Stryszawki z trzech stron otaczają Pasmo Solnisk, tworząc naturalne granice oddzielające go od sąsiednich pasm. Na swoim południowym końcu Pasmo Solnisk łączy się przez przełęcz Cichą (775 m) z Pasmem Jałowieckim[4].

Pasmo Solnisk jest w większości porośnięte lasem, jednak w wyniku kilkuwiekowego osadnictwa lasy w dolnej części stoków zostały wycięte i przeznaczone na pola uprawne Stryszawy, Lachowic i Koszarawy. W niektórych miejscach pola i osady ludzkie dochodzą na sam grzbiet pasma. Wiele jest również polan, w ostatnich czasach już nieużytkowanych i stopniowo zarastających lasem[3].

Szlaki turystyczne

szlak turystyczny niebieski Lachowice – Wsiórz – Opuśniok – przełęcz Cicha – Jałowiec
szlak turystyczny zielony przełęcz Hucisko – SST Pod Solniskiem – Wsiórz – Siwcówka
(szlak chatkowy): Koszarawa-Cicha Siurówka (PKS) – przełęcz Cicha – SST Pod Solniskiem – Stryszawa Górna Roztoki (PKS)[4]

Przypisy

  1. ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 318, 327–328, ISBN 83-01-12479-2.
  2. ↑ J. Balon, M. Jodłowski, P. Krąż, Beskidy Zachodnie (513.4–5)', A. Richling i inni red., Regionalna geografia fizyczna Polski, Poznań data=2021, s. 481–496.
  3. ↑ a b Stanisław Figiel, Piotr Krzywda, Beskid Żywiecki: przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006, s. 11, 81–97, ISBN 83-89188-59-7.
  4. ↑ a b Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, s. 2, ISBN 978-83-7605-084-3.