Patka
W tym artykule omówiona zostanie kwestia Patka, istotna kwestia w bieżącym kontekście. Patka to temat, który wzbudził zainteresowanie wielu osób, ponieważ ma głębokie implikacje w różnych obszarach. Z podejścia historycznego Patka był przez lata przedmiotem badań i debat, a jego obecność pozostaje znacząca we współczesnym społeczeństwie. Celem tego artykułu jest przedstawienie kompleksowego spojrzenia na Patka, zbadanie jego wielu aspektów i przedstawienie świadomego spojrzenia na jego dzisiejsze znaczenie i implikacje. Celem krytycznej i refleksyjnej analizy jest zwiększenie zrozumienia i świadomości na temat Patka, przyczyniając się w ten sposób do wzbogacenia debaty i refleksji wokół tego tematu.
Patka (inaczej „łapka”) – kolorowa oznaka rozpoznawcza umieszczona na kołnierzu polskiego munduru wojskowego.
Patki w Wojsku Polskim II RP
W odradzającym się Wojsku Polskim, zgodnie z instrukcją "Przepis ubioru polowego Wojska Polskiego r. 1919", patki naszywano na kołnierzu kurtki, tak aby zakrywały przód kołnierza na całą szerokość jego wyłożonej części; długość całej patki 10 cm. Tylna część wycięta była w ząb. Wzdłuż tego wycięcia naszyta była zazwyczaj barwna wypustka. Na patce naszywano oznakę legionową w kształcie wężyka. W zależności od korpusu osobowego, wężyk posiadał różne kształty. W czasie reformy mundurowej w 1936 roku wydany został przepis określający wzory wężyków: generalskich (w pięć stref), oficerskich (w trzy strefy), podoficerskich (wąski haft) i szeregowców (galon szerokości 5 mm). Wężyki haftowane były na łapkach lub bezpośrednio na kołnierzu (bronie jezdne)[1].
Oprócz wężyka i wypustki, na patce umieszczany był znak służby, jednostki itp. Znak haftowano lub wytłaczano. Umieszczano go zazwyczaj ukośnie w przednim rogu patki.
Patki w PSZ
Zgodnie z polskimi tradycjami w PSZ w Wielkiej Brytanii wprowadzono patki na kołnierze w kolorach broni[2]. Od września 1944 roku patki nosili audytorzy, duchowieństwo i żandarmeria 3 Brygady Strzelców – pozostali żołnierze nosili proporczyki swoich oddziałów[2].
Patki w ludowym Wojsku Polskim
W 1949 nowe przepisy ubiorcze ludowego Wojska Polskiego wprowadziły na kołnierze kurtek, zamiast dotychczasowych proporczyków, ciemnokarminowe łapki z wężykiem haftowanym matowosrebrnym bajorkiem i wypustką barwy broni lub służby[3]. Szerokość wężyka na łapce generalskiej wynosiła 24 mm, oficerskiej 16 mm, podoficerskiej 15 mm[3]. Generałowie oraz oficerowie dyplomowani na patce mieli haftowane srebrne orły. Uczniowie szkół wojskowych na łapkach nosili oznaki szkolne[3]
W 1952 roku, wraz z wprowadzeniem kurtek z wykładanym kołnierzem, zmienił się kształt patek[4]. W 1960 roku patki zastąpione zostały korpusówkami nowego wzoru.
Przypisy
- ↑ Zdzisław Żygulski jun: Polski mundur wojskowy. s. 122-123.
- ↑ a b Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie 1939–1945 : barwa i broń. s. 207 – 208.
- ↑ a b c Zdzisław Sawicki: Odznaki Wojska Polskiego 1943 – 2003; katalog zbioru falerystycznego; 3. s. 62 – 63.
- ↑ Zdzisław Sawicki: Odznaki Wojska Polskiego 1943 – 2003; katalog zbioru falerystycznego; 3. s. 64 – 65.
Bibliografia
- Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie 1939–1945 : barwa i broń. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984. ISBN 83-223-2055-8.
- Zdzisław Sawicki: Odznaki Wojska Polskiego 1943 – 2003; katalog zbioru falerystycznego; 3. Warszawa: Agencja Wydawnicza CB, 2004. ISBN 83-1109-816-6.
- Przepis ubioru polowego Wojska Polskiego r 1919. Warszawa 1920: Ministerstwo Spraw Wojskowych.
- Zdzisław Żygulski jun, Henryk Wielecki: Polski mundur wojskowy. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1988. ISBN 83-03-01483-8.