Patrick David Wall

W dzisiejszym świecie Patrick David Wall zyskał niezaprzeczalne znaczenie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, kulturę czy politykę, Patrick David Wall stał się stałym tematem rozmów. Jego wpływ rozciąga się na wszystkie aspekty życia, generując sprzeczne opinie i ciągłą debatę. W tym artykule szczegółowo zbadamy znaczenie Patrick David Wall, analizując jego implikacje i rolę we współczesnym świecie. Poprzez szczegółową analizę będziemy starali się lepiej zrozumieć, w jaki sposób Patrick David Wall ukształtował naszą rzeczywistość i jakie są jej prognozy na przyszłość.

Patrick David Wall
Mr. Pat
Ilustracja
Portret P. D. Walla
Data urodzenia

25 kwietnia 1925 r.

Data śmierci

8 sierpnia 2001 r.

Alma Mater

Uniwersytet Oksfordzki

Multimedia w Wikimedia Commons

Patrick David Wall (ur. 25 kwietnia 1925 r., zm. 8 sierpnia 2001 r.)[1] – brytyjski neurobiolog, określany jako „wiodący ekspert w dziedzinie bólu”[2], współautor bramkowej teorii bólu[3].

Wczesne życie i edukacja

Wall urodził się w Nottingham jako syn Thomasa Walla, dyrektora oświaty w Middlesex i Ruth Cresswell[4]. Był uczniem St Paul's School w Londynie i Uniwersytetu Oksfordzkiego – studiował medycynę na Christ Church[5]. Na studiach zainteresował się pojęciem bólu. Swoje pierwsze dwie prace opublikował w czołowych czasopismach naukowych Brain i Nature w wieku 21 lat[6]. Jako student pomógł założyć British Medical Students' Journal, częściowo by promować kampanię utworzenia brytyjskiego NHS, Narodowej Służby Zdrowia[7]. Studia ukończył w 1948 r. i do tego czasu opublikował trzy artykuły w uznanych tytułach[8].

Kariera i badania

Po ukończeniu studiów przez krótki czas leczył ocalałych z Holokaustu i uchodźców w Europie kontynentalnej[9], a następnie przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, gdzie objął stanowisko wykładowcy w Yale School of Medicine i badał zastosowanie lobotomii w kontrolowaniu depresji[2][7].

Pracował tam do roku 1950 roku, kiedy zaproponowano mu stanowisko adiunkta na Uniwersytecie w Chicago. Potem w 1953 r. został wykładowcą na Uniwersytecie Harvarda, a w 1957 – profesorem nadzwyczajnym Massachusetts Institute of Technology. Tam poznał późniejszego wieloletniego pracownika, Ronalda Malzacka. Tytuł profesora zdobył w 1960 r[2].

W dwa lata później z inicjatywy Malzacka, napisali artykuł o bramkowej teorii bólu, opublikowany w Brain; według Walla przeczytały go jakieś trzy osoby. Po korektach i rozszerzeniach opublikowali go ponownie jako Pain Mechanisms: a new theory (Mechanizmy bólu: nowa teoria) w Science w 1965 roku, gdzie przyciągnął szerszą uwagę, głównie nacechowaną negatywnie[10]. Spojrzano nań inaczej po współpracy Walla z Billem Sweetem przy produkcji przezskórnego stymulatora nerwów. Urządzenie działało, potwierdzając opisaną teorię, a Wall zyskał uznanie[10].

W 1965 roku opublikował powieść sensacyjną „TRIO - The Revolting Intellectuals' Organisation” („TRIO – Organizacja Zbuntowanych Intelektualnych”)[2].

Pełnił funkcję kierownika ds. badań naukowych przy zakładaniu Międzynarodowego Towarzystwa Badań nad Bólem w roku 1973, po czym został pierwszym redaktorem jego czasopisma medycznego Pain[9].

W 1967 wrócił do Wielkiej Brytanii w związku z groźbami ze strony CIA, że odmowa ujawnienia powiązań politycznych jego grupy badawczej może zagrozić jej finansowaniu[11] i objął stanowisko profesora anatomii na University College London[12] pod zwierzchnictwem J.Z. Younga[4]. Tam nadano mu przydomek „Pan Pat”[9]. Dzięki jego rozpoznawalności laboratoria uczelni przyciągały dużą liczbę studentów i badaczy. Wykłady Walla dobrze oceniali zarówno studenci, jak i koledzy wykładowcy[6][9].

W 1972 roku udał się do Jerozolimy, a następnie objął katedrę na Uniwersytecie Hebrajskim, gdzie wykładał przez miesięcy w roku[13][2].

Opublikował wraz z R. Melzackiem w roku 1982 The Challenge of Pain (pol. wyd. WAM 2006[14]), a rok później The Textbook of Pain, wydaną do tej pory sześć razy[1]. Został wybrany członkiem Royal Society of Physicians (Królewskiego Towarzystwa Lekarzy) w 1984 r. i Towarzystwa Królewskiego – w 1989[1]. Stało się to z opóźnieniem z uwagi na jego lewicowe poglądy[10]. W tym okresie był wielokrotnie nominowany do Nagrody Nobla[2]. Otrzymał Medal Sherringtona Royal Society of Medicine (Królewskiego Towarzystwa Medycznego) w 1988 r.[4]. W 1992 wybrano go na członka Royal Society of Anaesthesiologists (Królewskiego Towarzystwa Anestezjologów)[6].

W tym samym roku przeszedł na emeryturę i kontynuował badania eksperymentalne w St Thomas's Hospital Medical School[7]. W 1999 roku został odznaczony Medalem Królewskim „w uznaniu jego zasadniczego wkładu w naszą wiedzę o układzie somatosensorycznym, a zwłaszcza o mechanizmach bólu”[15].

Był konsultantem ubiegającej się o tytuł doktora neurobiolog Marii Fitzgerald[16].

Wyniki niektórych badań Walla zostały opisane w wydanej w Polsce książce Świat zmysłów autorstwa Vitusa Dröschera (Wiedza Powszechna 1971, tł. Bożena Witkowska).

Życie prywatne

Trzykrotnie żonaty. Najpierw z artystką i poetką Betty Tucker – od 10 sierpnia 1950 r[4]. do 1973 r[2]. Następnie z jerozolimską artystką Verą Ronnen, od 26 sierpnia 1976 r.[4]. 6 maja 1999 poślubił Mary McLellan[2].

Był nałogowym palaczem. W wolnych chwilach prowadził obserwacje ptaków. Unikał rozmów o życiu osobistym, poza poglądami politycznymi – był zagorzałym lewicowcem. Założył wiele organizacji wspierających cele różnej maści[6].

W 1996 roku zasłabł na wakacjach w Cork. Zdiagnozowano u niego wówczas raka prostaty. Po leczeniu nastąpiła remisja, która utrzymywała się przez pięć lat. W 2001 r.. 8 sierpnia, sześć dni po operacji nerek, Well wypisał się ze szpitala i zmarł w domu tego samego dnia[2]. Chorując, opublikował książkę Pain: The Science of Suffering. Jego ciało poddano sekcji[2].

Przypisy

  1. ↑ a b c Maria Fitzgerald, Patrick David Wall. 5 April 1925—8 August 2001, „Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society”, 72, 2022, s. 371–388, DOI: 10.1098/rsbm.2021.0014, ISSN 0080-4606 (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h i j Professor Patrick Wall - Obituaries, News - The Independent , web.archive.org, 9 lutego 2010 .
  3. ↑ J Roger Maltby: Notable names in anaesthesia. RSM Press, 2002. ISBN 1-85315-512-8.
  4. ↑ a b c d e Wall, Patrick David [Pat] (1925–2001), neuroscientist, Oxford Dictionary of National Biography, DOI: 10.1093/ref:odnb/76148 (ang.).
  5. ↑ Maltby (2002) s. 136
  6. ↑ a b c d Patrick Wall, „The Guardian”, 16 sierpnia 2001, ISSN 0261-3077 (ang.).
  7. ↑ a b c Professor Patrick Wall , The Telegraph, 23 sierpnia 2001 (ang.).
  8. ↑ Wall, Patrick David [Pat] (1925–2001), neuroscientist, Oxford Dictionary of National Biography, DOI: 10.1093/ref:odnb/76148 (ang.).
  9. ↑ a b c d Center for Research on Pain , web.archive.org, 3 marca 2016 .
  10. ↑ a b c J. Petrie. James Colquhoun Petrie Patrick David Wall Sir William Ferguson Anderson Denys Elwyn Howells Ronald Herbert Jones Rubi Alexandra Koyotsu Padi William Patrick Reynish. „BMJ”. 323 (7313), s. 636, 2001. DOI: 10.1136/bmj.323.7313.636. 
  11. ↑ Pat Wall. .
  12. ↑ Maltby (2002) p. 137
  13. ↑ THE LIFE AND SCIENCE OF PATRICK DAVID WALL 1925–2001. .
  14. ↑ nota wydawcy , www.biblionetka.pl .
  15. ↑ Royal Medal recent winners. .
  16. ↑ British Library EThOS: The sensitization of cutaneous nociceptors. , web.archive.org, 16 sierpnia 2022 .