Paul Gleason

Paul Gleason to temat, który wzbudził duże zainteresowanie w dzisiejszym społeczeństwie. Z biegiem lat temat ten stał się istotny w różnych obszarach, od polityki po kulturę popularną. Istnieją podzielone opinie na temat Paul Gleason, niektórzy uważają to za pozytywne, a inni postrzegają to jako problem. Jednakże ważne jest, aby dokładnie przeanalizować wszystkie aspekty Paul Gleason, aby zrozumieć jego prawdziwy wpływ na społeczeństwo. W tym artykule zbadamy różne perspektywy i zajmiemy się kluczowymi aspektami związanymi z Paul Gleason, aby zaoferować pełny i wzbogacający pogląd na ten temat.

Paul Gleason
Imię i nazwisko

Paul Xavier Gleason

Data i miejsce urodzenia

4 maja 1939
Jersey City, New Jersey

Data i miejsce śmierci

27 maja 2006
Burbank, Kalifornia

Zawód

aktor, producent

Współmałżonek

Candy Moore (1971–1978; rozwód)
Susan Kehl (1995–2006; jego śmierć)

Lata aktywności

1965–2006

Multimedia w Wikimedia Commons

Paul Xavier Gleason[1][2] (ur. 4 maja 1939 w Jersey City, zm. 27 maja 2006 w Burbank[3]) – amerykański aktor telewizyjny i filmowy.

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Jersey City[4] w stanie New Jersey jako syn Eleanor (z domu Doyle), pielęgniarki, i George’a L. Gleasona, restauratora, zawodowego boksera, hutnika i producenta pokryć dachowych[5]. Dorastał w Miami Beach, gdzie uczęszczał do szkoły katolickiej North Miami High School. W wieku 16 lat odszedł z domu i podróżował autostopem na całym wschodnim wybrzeżu, spał na plaży i grał w baseball[6]. W 1966 roku naukę kontynuował w Florida State University, gdzie grał w piłkę nożną z Burtem Reynoldsem i Robertem Urichem[7][8]. Po ukończeniu studiów, podpisał niewielki kontrakt z drużyną baseballową Cleveland Indians[9].

Kariera

Po obejrzeniu melodramatu Elii Kazana Wiosenna bujność traw (Splendor in the Grass, 1961) z Natalie Wood i Warrenem Beatty, wraz ze swoim przyjacielem scenarzystą Jackiem Kerouac zainteresował się aktorstwem. Studiował w nowojorskim Lee Strasberg Theatre and Film Institute. Zadebiutował na ekranie w komedii Winter A-Go-Go (1965). Występował na Broadwayu w sztuce Neila Simona The Gingerbread Lady (1971), a także w Los Angeles i Nowym Jorku w spektaklu Strona tytułowa (The Front Page, 1972) z Johnem Lithgow i Richardem Thomasem[8]. Grał też małe role w telewizyjnych serialach takich jak Mission: Impossible czy Columbo. W operze mydlanej ABC Wszystkie moje dzieci (All My Children, 1976-1978) wcielił się w postać brodatego doktora Davida Thorntona.

Zagrał w ponad 60 filmach, m.in.: Nieoczekiwana zmiana miejsc (Trading Places, 1983), Klub winowajców (The Breakfast Club, 1985) jako Richard Vernon, niesympatyczny i surowy nauczyciel, Szklana pułapka (1988), Bądź dobry Johnny (Johnny Be Good, 1988) jako Wayne Hisler z Robertem Downeyem Jr. czy Wieczny student (2002). Stał się również znany z licznych występów telewizyjnych, w tym w dwóch sitcomach NBC – Kroniki Seinfelda (1994) i Przyjaciele (2000). Opublikował też tomik poezji. Pojawił się jako Richard Vernon w teledysku A*Teens do piosenki „Dancing Queen” (2000).

Był dwukrotnie żonaty. 13 marca 1971 roku ożenił się z Candy Moore, z którą miał córkę Shannon. W roku 1978 doszło do rozwodu. W sierpniu 1995 poślubił Susan Kehl, z którą miał córkę Kaitlin i syna.

Zmarł 27 maja 2006 roku w Burbank w stanie Kalifornia na międzybłoniaka w wieku 67 lat[8][10].

Filmy fabularne

Seriale TV

Przypisy

  1. ↑ Personalidade: Paul Gleason (EUA). InterFilmes.com. . (port.).
  2. ↑ Paul Gleason. Listal. . (ang.).
  3. ↑ Paul Gleason (1939-2006). Find A Grave Memorial. . (ang.).
  4. ↑ Paul Gleason (I) (4 de Maio de 1939). Filmow. . (port.).
  5. ↑ Paul Gleason Biography (1939-). Film Reference. . (ang.).
  6. ↑ Paul Gleason Biography. The Daily Telegraph. . (ang.).
  7. ↑ Paul Gleason. TV.com. . . (ang.).
  8. ↑ a b c Times Staff/Wire Reports (2006-05-29): Paul Gleason, 67; Grouchy Principal in `Breakfast Club'. Los Angeles Times. . (ang.).
  9. ↑ BST (2006-05-29): Paul Gleason. The Independent. . (ang.).
  10. ↑ Associated Press (2006-05-29): Paul Gleason, 67, 'Breakfast Club' Actor, Is Dead. The New York Times. . (ang.).

Bibliografia