Paweł Wędziagolski
W dzisiejszym świecie Paweł Wędziagolski to temat budzący duże zainteresowanie i debatę. Znaczenie Paweł Wędziagolski zyskało na znaczeniu w ostatnich latach, ponieważ jego wpływ obejmuje różne obszary społeczeństwa. Od jego konsekwencji dla gospodarki po wpływ na kulturę i relacje osobiste, Paweł Wędziagolski stał się stałym tematem rozmów. W tym artykule będziemy dalej badać różne aspekty związane z Paweł Wędziagolski, analizując jego pochodzenie, ewolucję i możliwe konsekwencje w przyszłości.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: architektura | |
| Alma Mater |
Uniwersytet w Petersburgu |
| 1917-1929 | |
| Uczelnia | |
Paweł Tadeusz Wędziagolski (ur. 28 października 1883 w Jaworowie, zm. 1 lipca 1929 tamże) – polski architekt i teoretyk architektury, przedstawiciel klasycyzmu akademickiego[1], profesor Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie i Politechniki Warszawskiej.
Życiorys
Urodził się w majątku Jaworów, w ówczesnym powiecie wileńskim guberni wileńskiej, w rodzinie szlacheckiej herbu Pomian. Był bratem rewolucjonisty Karola Wędziagolskiego i polityka Bronisława Wędziagolskiego.
W latach 1908–1917 studiował w Petersburgu, gdzie ukończył studia na Wydziale Matematycznym Uniwersytetu, Akademię Wojskową oraz z wyróżnieniem w 1917 studia na Wydziale Architektury tamtejszej Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych[1]. W 1920 fortyfikował twierdzę Modlin. W 1920 opublikował pracę Mosty wojenne.
Ważniejsze projekty
- w Warszawie: gmach Wolnej Wszechnicy Polskiej, odbudowa pałacu Mostowskich, wiadukt kolei średnicowej nad ul. Solec;
- w Wilnie: odbudowa kościoła św. Ignacego Loyoli;
- w Jaworowie: pałac w stylu palladiańskim.
Wykładał na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej oraz w Szkole Sztuk Pięknych. Dokonał pomiarów renesansowych pomników we Włoszech.
Zmarł uderzony upadającym drzewem, ścinanym na budowę domu, pochowany został na cmentarzyku rodzinnym w lasku koło wsi Zawiszańce.