Per Borten

W tym artykule szczegółowo zbadamy wszystkie aspekty związane ze zmienną Per Borten, odnosząc się do jej znaczenia w różnych kontekstach i analizując możliwe implikacje dla naszego codziennego życia. W całej historii Per Borten odegrał kluczową rolę w rozwoju różnych dyscyplin, a jego znaczenie jest nadal przedmiotem dyskusji. Od jego początków po ewolucję w epoce nowożytnej, zbadamy jego wpływ na społeczeństwo, kulturę, naukę, technologię i wiele innych aspektów naszego codziennego życia. Poprzez podejście interdyscyplinarne staramy się rzucić światło na różne aspekty składające się na Per Borten, zagłębiając się w jego implikacje i oferując wszechstronną wizję, która pozwala nam zrozumieć jego zakres i znaczenie dzisiaj.

Per Borten
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 kwietnia 1913
Flå

Data i miejsce śmierci

20 stycznia 2005
Trondheim

Premier Norwegii
Okres

od października 1965
do marca 1971

Przynależność polityczna

Partia Centrum

Poprzednik

Einar Gerhardsen

Następca

Trygve Bratteli

podpis

Per Borten (ur. 3 kwietnia 1913 we Flå, zm. 20 stycznia 2005 w Trondheim) – norweski polityk, działacz Partii Centrum, w latach 1965–1971 premier Norwegii.

Życiorys

Studiował nauki rolnicze w wyższej szkole rolniczej (Norges Landbrukshøgskole), które ukończył w 1939. W latach 1945–1955 był burmistrzem rodzinnego miasta Flå, działał też w samorządzie okręgu Sør-Trøndelag. W 1950 po raz pierwszy objął mandat posła do Stortingu, deputowanym był przez siedem kadencji aż do 1977.

Działał w partii chłopskiej (Bondepartiet), przekształconej następnie w partię centrum (Senterpartiet). Od 1958 do 1973 stał na czele parlamentarnej frakcji swojego ugrupowania. W latach 1955–1967 był przewodniczącym partii, w tym czasie zreformował ją, m.in. doprowadzając do zmiany nazwy.

Od października 1965 do marca 1971 był premierem (zastąpił Einara Gerhardsena), kierował koalicją czterech partii centroprawicowych, którą poza centrystami współtworzyli chadecy, liberałowie i konserwatyści. W okresach 1961–1965 i 1973–1977 stał na czele Odelstingu (jednej z dwóch formalnych części Stortingu).

Bibliografia