W dzisiejszym świecie Per Carleson (osoba, temat, data itp.) zajmuje istotne miejsce w społeczeństwie i życiu ludzi. Jej wpływ rozciąga się na wszystkie dziedziny, od kultury po politykę, poprzez technologię i ekonomię. W tym artykule szczegółowo zbadamy wpływ Per Carleson i sposób, w jaki ukształtował on świat, w którym żyjemy. Od jego początków po dzisiejsze znaczenie – przeanalizujemy różne aspekty, które sprawiają, że Per Carleson jest tematem interesującym wszystkich. Poprzez różne punkty widzenia i badania będziemy starali się lepiej zrozumieć znaczenie Per Carleson w naszym społeczeństwie i naszym życiu.
![]() | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
11 lipca 1917 | |||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
8 czerwca 2004 | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Per Hjalmar Ludvig Carleson (ur. 11 lipca 1917 w Sztokholmie, zm. 8 czerwca 2004 w Göteborgu[1]) – szwedzki szpadzista, dwukrotny medalista olimpijski i wielokrotny medalista mistrzostw świata.
Na igrzyskach olimpijskich w Londynie w 1948 roku wspólnie ze Svenem Thofeltem, Frankiem Cervellem, Carlem Forssellem, Bengtem Ljungquistem i Arne Tollbomem wywalczył brązowy medal w turnieju drużynowym[2]. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Helsinkach Szwedzi w składzie: Per Carleson, Carl Forssell, Bengt Ljungquist, Berndt-Otto Rehbinder, Sven Fahlman i Lennart Magnusson zajęli drugie miejsce w szpadzie drużynowej[3]. W turnieju indywidualnym był siódmy[4]. Brał też udział w igrzyskach olimpijskich w Melbourne w 1956 roku, gdzie drużynowo odpadł w pierwszej rundzie[5], a indywidualnie ponownie zajął siódme miejsce[6].
Podczas mistrzostw świata w Lizbonie w 1947 roku wspólnie ze Svenem Fahlmanem, Carlem Forssellem, Bengtem Ljungquistem i Svenem Thofeltem zdobył srebrny medal w zawodach drużynowych. W tej samej konkurencji Szwedzi z Carlesonem w składzie zdobywali też srebrne medale na mistrzostwach świata w Kairze (1949) i mistrzostwach świata w Luksemburgu (1954) oraz brązowe na mistrzostwach świata w Monte Carlo (1950) i mistrzostwach świata w Sztokholmie (1951). Ponadto zdobył brązowy medal indywidualnie na MŚ 1949, plasując się za Włochem Dario Mangiarottim i Francuzem René Bougnolem.[7]
Pełnił funkcję chorążego reprezentacji Szwecji na IO 1948 i IO 1956[8].