Petroszany

W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Petroszany, badając jego pochodzenie, wpływ na współczesne społeczeństwo i jego znaczenie w różnych obszarach życia codziennego. Aby lepiej zrozumieć to zjawisko, zagłębimy się w jego historię, przeanalizujemy różne perspektywy i oddamy głos ekspertom w danej dziedzinie. Na tych stronach zachęcam czytelnika do refleksji nad Petroszany z różnych perspektyw i do kwestionowania własnych, z góry przyjętych wyobrażeń na ten temat. Mam nadzieję, że ten artykuł okaże się źródłem wiedzy i inspiracji oraz przyczyni się do wzbogacenia dialogu wokół Petroszany.

Petroszany
Petroșani
ilustracja
Herb
Herb
Państwo

 Rumunia

Okręg

Hunedoara

Mer

Carol Schreter

Powierzchnia

195,56 km²

Populacja (2011)
• liczba ludności


36 506

Kod pocztowy

335700

Położenie na mapie okręgu Hunedoara
Mapa konturowa okręgu Hunedoara, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Petroszany”
Położenie na mapie Rumunii
Mapa konturowa Rumunii, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Petroszany”
Ziemia45°24′N 23°22′E/45,400000 23,366667
Strona internetowa

Petroszany[1] (rum. Petroșani, niem. Petroschen, węg. Petrozsény) – miasto w południowo-zachodniej Rumunii, w okręgu Hunedoara, w Karpatach Południowych, w dolinie Jiu. Historycznie położone jest w Siedmiogrodzie. W 2011 roku liczyło ok. 36,5 tys. mieszkańców[2].

W mieście rozwinął się przemysł maszynowy, drzewny, materiałów budowlanych oraz spożywczy[3]. Petroszany to zamierający ośrodek wydobywczy węgla kamiennego. Wydobycie rozpoczęto w XIX wieku, najświetniejszy okres petroszańskich kopalń datuje się na czasy komunistycznego reżimu Nicolae Ceaușescu, gdy do miasta sprowadzono przez nakazy pracy wielu robotników z rumuńskiej części Mołdawii, między innymi z Piatra Neamț. W ostatnich latach ze względu na wysokie bezrobocie, śródgórskie położenie i znaczne odległości od większych miast miejscowość w szybkim tempie się wyludnia – jeszcze w 2002 roku liczba mieszkańców wynosiła 44,4 tys., więc w ciągu 10 lat Petroszany opuściło prawie 20% ludności. W mieście działa wyższa szkoła górnicza oraz muzeum górnictwa[3].

Miasta partnerskie

Przypisy