W tym artykule będziemy badać i analizować wpływ Phytoliriomyza melampyga na różne aspekty społeczeństwa. Phytoliriomyza melampyga jest od dawna tematem debat i kontrowersji, a jego wpływ rozciąga się na wiele dziedzin, od polityki i ekonomii po kulturę i rozrywkę. Na następnych kilku stronach sprawdzimy, jak Phytoliriomyza melampyga ukształtował i zmienił otaczający nas świat, a także jakie może mieć to konsekwencje w przyszłości. Od powstania do obecnej ewolucji, Phytoliriomyza melampyga pozostawił głęboki ślad w historii. Jesteśmy podekscytowani możliwością zagłębienia się w ten temat i odkrycia wszystkich aspektów, jakie ma do zaoferowania Phytoliriomyza melampyga.
Phytoliriomyza melampyga[1] | |||
(Loew, 1869) | |||
Postać dorosła (film) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
Phytoliriomyza melampyga | ||
Synonimy | |||
|
Phytoliriomyza melampyga – gatunek muchówki z rodziny miniarkowatych (Agromyzidae). Należy do tzw. owadów minujących[2].
Ze złożonych na liściach roślin jaj wylęgają się larwy typu czerw bez wyodrębnionej głowy i bez odnóży piersiowych i brzusznych. Nie posiadają także odnóży gębowych, lecz charakterystyczny aparat gębowo-gardłowy widoczny przez prześwitujące ciało. Wysysając soki liścia tworzą w nim początkowo wąskie miny, które nieregularnie się poszerzają i zwężają, w końcu powstaje duża, nieregularna biała plama. Odchody larwy bryłkowate, nitkowate lub sznurkowate. Larwy pełzają wewnątrz miny na boku ciała. Przed przepoczwarczeniem opuszczają minę, wycinając w niej półokrągłą szczelinę wyjściową. Przepoczwarczają się na ziemi poza liściami. Rudobrązowa poczwarka znajduje się w ostatniej chitynowej osłonie larwy. Powstająca głowa, skrzydła i odnóża są przez osłonę niewidoczne[2].
W Europie występuje pospolicie. Opisano występowanie w Anglii, Danii, Irlandii, Finlandii, Norwegii, Szwecji, Holandii, Luksemburgu, Belgii, Niemczech, Czechach, na Litwie, w Polsce, Rumunii, Słowacji, Szwajcarii i Ukrainie[2].
Monofag żerujący na liściach niecierpków (Impatiens). Pospolicie występuje zwłaszcza na niecierpku gruczołowatym (I. glandulifera) i drobnokwiatowym (I. parviflora). Ponadto występuje na niecierpku pomarańczowym (I. capensis), niecierpku pospolitym (I. noli-tangere) i niecierpku szorstkim (I. scabrida)[3].