Piękna Galatea

W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Piękna Galatea, który w ostatnim czasie przykuł uwagę wielu osób. _Var1 to intrygująca koncepcja, która wywołała debaty i dyskusje na różnych polach, od środowiska akademickiego po świat rozrywki. W tym artykule zbadamy różne aspekty Piękna Galatea, odkrywając jego znaczenie, implikacje i wpływ na współczesne społeczeństwo. Poprzez szczegółową i rygorystyczną analizę zagłębimy się w złożoność Piękna Galatea, zapewniając wszechstronną i multidyscyplinarną wizję, która pozwala naszym czytelnikom w pełni zrozumieć to zjawisko.

Minna Wagner jako Galatea.

Piękna Galatea (niem. Die schöne Galathée) – operetka Franza von Suppégo w jednym akcie. Autorem libretta jest Poly Henrion. Prapremiera odbyła się w Wiedniu 9 września 1865. Premiera polska odbyła się w Warszawie 4 sierpnia 1867.[1]

Geneza

Utwór powstał pod wpływem paryskiej operetki Piękna Helena, która zapoczątkowała modę na tematykę starożytnej w teatrzykach operetkowych.[1] Fabuła utworu osnuta jest wokół starogreckiego mitu o Pigmalionie i Galatei. Zakończenie mitu zostało przerobione na bardziej przewrotne i zabawne, podobnie jak w przypadku pierwowzoru.

Fabuła

Akcja rozgrywa się na starożytnym Cyprze. Pigmalion, który zazdrośnie strzeże swego ukochanego posągu, wydał swemu służącemu - Ganimedowi zakaz dopuszczania kogokolwiek do Galatei. Ten jednak (przekupiony paroma sztukami złota) pozwala mecenasowi sztuki - Midasowi spojrzeć na posąg. Pigmalion przepędza Midasa i błaga Wenus, by ożywiła marmurowy posąg. Wenus spełnia prośbę i oto Galatea ożywa. Jej zachowanie rozczarowuje jednak Pigmaliona: zamiast okazać miłość i wdzięczność swemu twórcy, wyprawia go po posiłek do gospody i zaczyna kokietować młodego Ganimeda. Parę nachodzi Midas, który również jest zafascynowany piękną Galateą i próbuje zmiękczyć jej serce biżuterią i kosztownościami. Galatea podarki przyjmuje, jednak nadal pozostaje nieczuła. Gdy Pigmalion powraca z jedzeniem i piciem, Midas chowa się za kotarą, a Galatea (spożywszy posiłek zakrapiany winem) ucieka z Ganimedem. Pigmalion zaczyna jej szukać wspólnie z Midasem (który martwi się o utraconą biżuterię) i odnajdują ją - w chwili gdy Ganimedes uczy ją pocałunku. Załamany Pigmalion znów modli się do Wenus i prosi ją, by przemieniła Galateę z powrotem w marmur. Prośba zostaje wysłuchana. Galatea przemienia się w marmurowy posąg, który Pigmalion odsprzedaje Midasowi.[1]

Ekranizacje

  • Die schöne Galathee (1914)[2]
  • Die schöne Galathee (1959, reż. Hermann Lanske)[3]
  • Den sköna Galatea (1963)[4]
  • Die schöne Galathee (1964, reż. Leo Sourisseaux)[5]

Przypisy

  1. ↑ a b c Piękna Galatea, Lucjan Kydryński, Przewodnik operetkowy. Wodewil, operetka, musical., Wyd. 4, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1994, s. 557-558, ISBN 83-224-0316-X.
  2. ↑ Die schöne Galathee , IMDb .
  3. ↑ Die schöne Galathee , IMDb .
  4. ↑ Den sköna Galatea , IMDb .
  5. ↑ Die schöne Galathee , IMDb .

Linki zewnętrzne