W następnym artykule szczegółowo zbadamy Pierre Deny, temat o dużym znaczeniu i zainteresowaniu w dzisiejszym społeczeństwie. Przez lata Pierre Deny przykuł uwagę naukowców, profesjonalistów i ogółu społeczeństwa, wywołując wiele debat i refleksji na temat jego znaczenia, implikacji i możliwych rozwiązań. Z różnych podejść i perspektyw zbadamy różne aspekty Pierre Deny, zapewniając dogłębną i krytyczną analizę, która poszerzy naszą wiedzę i zrozumienie tego tematu. Bez wątpienia Pierre Deny odgrywa zasadniczą rolę w różnych aspektach życia codziennego, dlatego istotne jest, aby zająć się nim z rygorystycznością i powagą, aby przyczynić się do debaty i zbiorowej refleksji.
![]() Pierre Deny (2023) | |
Data i miejsce urodzenia |
12 lipca 1956 |
---|---|
Zawód |
Pierre Deny (ur. 12 lipca 1956[1]) – francuski aktor teatralny, telewizyjny i filmowy, znany w Polsce przede wszystkim z serialu Horoskop śmierci jako Maxime Saint-André.
W latach 1977–80 studiował na wydziale aktorskim w Institut National Supérieur des Arts du Spectacle (INSAS) przy Uniwersytecie w Belgii. Wystąpił na scenie w repertuarze Alfreda de Musset, Szekspira i Becketta oraz w sztukach: Racine’a Atalia (1980), Moliera Don Juan (1980), Bertolta Brechta Runda głów i szefów szpiców (Têtes rondes et têtes pointues/Die Rundköpfe und die Spitzköpfe, 1981), Johna Steinbecka Myszy i ludzie (Des souris et des hommes, 1981), Racine’a Ifigenia (Iphigénie, 1982), Carlo Goldoniego Uczciwa dziewczyna (Les Femmes de bonne humeur, 1982), Gabriela Garcíi Márqueza Erendira (Eréndira, 1983), Harolda Pintera Bramkarz (Le Gardien, 1983), Jeana Tardieu Sztuka jednego aktu (Sept pièces en un acte, 1984), Panna Mars (Mademoiselle Mars, 1987), Ostatni dom przy jeziorze (L'Ultima violenza, 1988/89), Serge'a Valetti Ojciec (Papa, 1991), Enzo Cormana Berlin, twoim tancerzem jest śmierć (Berlin, ton danseur est la mort, 1992), Catherine Dasté Muzyczna magia (Les musiques magiques, 1995) oraz przedstawieniach Serge’a Kribusa - Wielki powrót Borysa Szpilmana (Le Grand Retour de Boris Spielman, 1997), Murmonde (Le Murmonde, 2000), Les Crimondes (2000), Les fableumondes (2000), Les Soumondes (2000) i Macadam Love (2001).