Piotr Borawski

W dzisiejszym artykule szczegółowo przeanalizujemy Piotr Borawski, aby zrozumieć jego znaczenie dzisiaj. Piotr Borawski to temat/data/osoba, która wywołała duże zainteresowanie w różnych obszarach i kluczowe jest zrozumienie jego wpływu na dzisiejsze społeczeństwo. W tym artykule będziemy badać jego znaczenie historyczne, wpływ na współczesną kulturę i konsekwencje, jakie ma dla przyszłości. Dodatkowo przeanalizujemy różne perspektywy i opinie na temat Piotr Borawski, w celu zapewnienia kompleksowego i wzbogacającego spojrzenia na ten temat/temat/osobę. Mamy nadzieję, że pod koniec czytania czytelnicy zyskają głębsze i bogatsze zrozumienie Piotr Borawski i będą w stanie nawiązać znaczące powiązania ze swoim otoczeniem i życiem codziennym.

Ten artykuł dotyczy polskiego historyka i dyplomaty. Zobacz też: Piotr Borawski – polski samorządowiec.
Piotr Borawski
Ilustracja
Piotr Borawski (2023)
Data i miejsce urodzenia

1951
Warszawa

Chargé d’affaires RP w Kazachstanie
Okres

od 1994
do 1995

Następca

Marek Gawęcki

Chargé d’affaires RP w Gruzji
Okres

od 1997
do 2000

Następca

Marek Martinek

Multimedia w Wikimedia Commons

Piotr Ryszard Borawski[1] (ur. 1951 w Warszawie[2]) – polski historyk, dyplomata, doktor nauk historycznych, działacz związkowy, chargé d’affaires RP w Kazachstanie (1994–1995) i Gruzji (1997–2000).

Życiorys

Piotr Borawski w 1975 ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim. W 2010 na Akademii Humanistycznej w Pułtusku uzyskał stopień doktora nauk historycznych na podstawie napisanej pod kierunkiem Mirosława Nagielskiego dysertacji Ziemska służba wojskowa Tatarów Wielkiego Księstwa Litewskiego w XV–XVII w. Jego zainteresowania naukowe obejmują: historię Tatarów Wielkiego Księstwa Litewskiego, problemy polityczno-etniczne i etnografię Kaukazu[1], zagadnienia etniczno-polityczne i wyznaniowe państw Wspólnoty Niepodległych Państw[2].

W latach 1991–2019 pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W latach 1994–1995 kierował jako chargé d’affaires Ambasadą RP w Ałmaty[3] z jednoczesną akredytacją w Kirgistanie. W latach 1996–1997 był przedstawicielem Ministra Spraw Zagranicznych w Gruzji ds. powołania ambasady w Tbilisi, którą następnie kierował jako chargé d’affaires w latach 1997–2000[2]. W latach 1996–2000 prowadził badania nad reliktami pogaństwa w górskich rejonach Gruzji. W 1999 odbył podróż po należących do Turcji historycznych ziemiach Gruzji. Jej efektem są artykuły naukowe poświęcone zabytkom średniowiecznej architektury gruzińskiej.

W latach 2003–2007 był konsulem w Ambasadzie w Kiszyniowie. W latach 2009–2010 przewodniczył związkowi zawodowemu NSZZ „Solidarność” Pracowników Służby Zagranicznej. W latach 2010–2015 pracował jako radca w Ambasadzie RP w Moskwie, a następnie w latach 2015–2017 jako kierownik referatu wydziału wizowo-paszportowego w Konsulacie Generalnym w Petersburgu[3]. W latach 2023-2024 był przewodniczącym Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” Pracowników Służby Zagranicznej.

Żonaty, ma dwóch synów.

Publikacje

Piotr Borawski jest autorem kilkudziesięciu artykułów naukowych oraz sześciu książek.[2]

Publikacje książkowe:

  • Piotr Borawski, Tatarzy w dawnej Rzeczypospolitej, wyd. 1, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1986, ISBN 83-205-3747-9, OCLC 14281025.
  • Piotr Borawski, Aleksander Dubiński, Tatarzy polscy : dzieje, obrzędy, legendy, tradycje, wyd. 1, Warszawa: Iskry, 1986, ISBN 83-207-0597-5, OCLC 13982816.
  • Piotr Borawski, Ziemska służba wojskowa Tatarów Wielkiego Księstwa Litewskiego w XV–XVII wieku, wyd. 1, Zabrze: Inforteditions, 2015, ISBN 978-83-64023-65-1, OCLC 952837457.
  • Piotr Borawski, Tomasz Borawski, Wojna w Abchazji 1992–1993 : konflikt gruzińsko-abchaski : geneza – dzieje – epilog, wyd. 1, Zabrze: Wydawnictwo Inforteditions, 2020, ISBN 978-83-65982-52-0, OCLC 1164120755.
  • Borawski P., Tatarzy Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Dzieje wojenne i tradycje, tom I - II, wyd. 1, Zabrze: Wydawnictwo Inforteditions, 2023, ISBN 978-83-67730-23-5.
  • Borawski P., Walka Gruzinów o utrzymanie niepodległości za czasów Edwarda Szewardnadzego, wyd. 1, Zabrze: Wydawnictwo Inforteditions, 2024, ISBN 978-83-67730-66-2.

Wydane źródła:

  • Borawski P., Sienkiewicz W., Wasilewski T., Rewizja dóbr tatarskich 1631 roku - sumariusz i wypisy, "Acta Baltico-Slavica", t. XX, 1989;

Przypisy

  1. ↑ a b Dr Piotr Ryszard Borawski, baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) .
  2. ↑ a b c d Paweł Puzio, Piotr Borawski, Tomasz Borawski : Wojna w Abchazji 1992–1993 , Monitor Historyczny, 25 października 2020 .
  3. ↑ a b Ziemska służba wojskowa Tatarów Wielkiego Księstwa Litewskiego w XV–XVII wieku , TaniaKsiazka.pl .