Piotr Osiadły
W dzisiejszym artykule zajmiemy się tematem Piotr Osiadły, zagadnieniem, które wywołało zainteresowanie i debatę w różnych obszarach. Piotr Osiadły to temat, który nie ogranicza się do jednego celu, ponieważ może obejmować aspekty osobiste, zawodowe, kulturowe, historyczne, społeczne lub polityczne. Jest to temat, który przyciągnął uwagę wielu osób i ważne jest, aby omówić go z różnych perspektyw, aby lepiej zrozumieć jego zakres i wpływ. W tym artykule przeanalizujemy różne aspekty związane z Piotr Osiadły, badając jego implikacje i możliwe rozwiązania.
| |
 sierżant
| |
| Data i miejsce urodzenia |
29 czerwca 1901 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
6 czerwca 1920 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1918–1920 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
podoficer broni |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Piotr Osiadły (ur. 29 czerwca 1901 w Krzesławicach, zm. 6 czerwca 1920 w Stachowie) – sierżant Wojska Polskiego, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 29 czerwca 1901 w Krzesławicach, w ówczesnym powiecie krakowskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Błażeja i Marii z d. Hołota[1][2]. Ukończył siedem klas szkoły powszechnej w Oświęcimiu, a następnie dokształcał się prywatnie w zakresie szkoły średniej[3]. Należał do drużyny skautowej w Oświęcimiu[4]. Przed wstąpieniem do wojska pracował w Państwowym Zarządzie Wodnym w Oświęcimiu-Barakach, w charakterze urzędnika[1].
6 listopada 1918 wstąpił do Wojska Polskiego[5]. W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach III batalionu 3 pułku piechoty[6]. Pełnił funkcję podoficera broni 3. kompanii karabinów maszynowych i awansował na sierżanta[6]. Wyróżnił się w czasie walk nad Berezyną: 2 czerwca 1920 pod wsią Chałmówka i dwa dni później pod wsią Lachówka[7]. 25 września 1921 dowódca 3. kompanii km, porucznik Franciszek Płatek we wniosku na odznaczenie Orderem Virtuti Militari napisał:
W dniu 2 czerwca 1920 11. kompania III/3 pp Leg. atakowała wieś Chałmówkę koło Mściża. Pierwszy pluton km przydzielony był do tejże kompanii. Sierż. Osiadły będąc podoficerem broni 3. kompanii km zgłosił się na ochotnika do I plutonu i samorzutnie poderwał pluton do ataku, chociaż linia własnej piechoty była 150 kroków z tyłu. Nieprzyjaciel niespodzianie zaskoczony i oskrzydlony zaczął się wycofywać tracąc kilkunastu ludzi zabitych i 7 wziętych do niewoli.
W dniu 4 czerwca 1920 IV pluton 3 kompanii km został przydzielony do kompanii sztabowej 64 pułku piechoty i w czasie ataków nieprzyjacielskich pod Lachówką sierżant Osiadły, który dostarczał amunicję dla km, widząc krytyczną sytuację również zgłosił się na ochotnika do IV plutonu km i podrywał obsługę km wciąż naprzód, jednocześnie zachęcając piechotę do kontrataku. Kiedy już cała nasza linia zaczęła posuwać się naprzód sierż. Osiadły został ranny w brzuch, będąc wysuniętym 200 kroków przed własną piechotę. Nieprzyjaciel widząc, iż dowódca tego brawurowego oddziału został ranny, ruszył nagle do kontrataku wskutek czego nasza piechota i obsługa km zaczęła się cofać nie zdążywszy zabrać rannego, który był za daleko wysunięty. Po przybyciu posiłków i posunięciu naszej linii naprzód sierż. Osiadły został zabrany z placu boju do szpitala, gdzie po trzech dniach zmarł[8].
Sierżant Osiadły zmarł 6 czerwca 1920 w szpitalu w Stachowie, w następstwie odniesionej rany[9][7]. Został pochowany na cmentarzu w Smolewiczach[10]. Był kawalerem, nie miał dzieci[3][2].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5587 – pośmiertnie 18 września 1922[11][12][13][14][15]
20 września 1937 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[16].
Przypisy
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ a b Polak (red.) 1993 ↓, s. 155.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 5.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 5, 6.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 6.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 5–6, w dokumencie „Chełmówka” i „Mstiż”.
- ↑ Lista strat 1934 ↓, s. 637.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 27 października 1922, s. 805.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. .
- ↑ Polak (red.) 1993 ↓, s. 152.
- ↑ Czajkowski 1930 ↓, s. 47.
- ↑ Quirini 1934 ↓, s. 83.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. .
Bibliografia
- Osiadły Piotr. Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.73-6858 . Wojskowe Biuro Historyczne. .
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. .
- Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
- Czesław Czajkowski: Zarys historji wojennej 3-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1930, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Eugeniusz Quirini: 3 Pułk Piechoty Legionów : w dwudziestą rocznicę 1914 - 30.IX. – 1934. Jarosław: Zarząd Główny „Koła Trzeciaków” w Warszawie, 1934.