W tym artykule poruszymy kwestię Poliacetylen, która jest dziś bardzo istotna. Poliacetylen przykuł uwagę ekspertów i opinii publicznej, wywołując szeroką debatę w różnych obszarach. Przez lata Poliacetylen był przedmiotem szeroko zakrojonych badań i przeszedł znaczące zmiany, co spowodowało wzrost zainteresowania zrozumieniem jego wpływu i zasięgu. W tym kontekście niezbędna jest szczegółowa analiza implikacji Poliacetylen i jego wpływu w różnych kontekstach. W tym artykule postaramy się wyczerpująco zbadać różne aspekty Poliacetylen, zagłębiając się w jego najważniejsze aspekty i zapewniając kompleksowy obraz jego znaczenia w bieżącej panoramie.
| |||||||||||
| |||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||
Monomery |
CH≡CH (acetylen) | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Struktura meru |
−− | ||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||
Numer CAS | |||||||||||
| |||||||||||
|
Poliacetylen, polietyn, PA, PAC – polimer przewodzący prąd elektryczny.
Poliacetylen powstaje podczas polimeryzacji acetylenu (CH≡CH), podczas której wiązania potrójne przekształcają się w wiązania podwójne wytwarzając jednocześnie wiązania pomiędzy kolejnymi cząsteczkami:
W praktyce proces ten jest trudno kontrolować i poliacetylen otrzymuje się raczej w procesie polimeryzacji z metatetycznym otwarciem pierścienia, np. cyklooktatetraenu lub jego podstawionych pochodnych.
Poliacetylen zbudowany jest z długich łańcuchów, w których wiązania pomiędzy atomami węgla są formalnie na przemian podwójne i pojedyncze (tzw. wiązania sprzężone). W rzeczywistości wiązania sprzężone są uśrednione, a elektrony tworzące wiązania π ulegają delokalizacji wzdłuż całej cząsteczki polimeru, co umożliwia im łatwe przemieszczanie się i przewodzenie prądu elektrycznego.
Błony poliacetylenu o grubości od 1 μ do 5 mm można otrzymać zwilżając ściany naczynia roztworem katalizatora Zieglera-Natty (trietyloglinem lub tetrabutylotytanem) i wprowadzając do niego acetylen. Otrzymany produkt po wypolerowaniu ma barwę srebrzystą. Każda para merów w poliacetylenie może mieć konfigurację cis lub trans. W temperaturze −78 °C powstaje wyłącznie produkt cis, w ok. 150 °C wyłącznie trans, a w temperaturach pośrednich ich mieszanina, przy czym izomer trans jest produktem stabilnym termodynamicznie. Ogrzewając w temperaturze 200 °C formę cis lub mieszaninę izomerów, ulega ona przemianie do formy trans.
Przewodnictwo elektryczne właściwe polimeru cis wynosi 10−9 S/cm, a dla izomeru trans 10−5 S/m. Wzrasta ono silnie w obecności zanieczyszczeń i ocenia się, że przewodnictwo czystego polimeru jest mniejsze o 4 rzędy wielkości. Kopolimery poliacetylenu zawierające niewielkie ilości domieszek typu donorów lub akceptorów elektronów wykazują znacznie wyższe przewodnictwo, do 103 S/m.