W tym artykule zajmiemy się tematem Polski Związek Esperantystów, który wzbudził duże zainteresowanie w dzisiejszym społeczeństwie. Polski Związek Esperantystów to kwestia, która wywołała debaty i dyskusje w różnych obszarach, czy to w sferze politycznej, społecznej, kulturalnej czy naukowej. Istnieje duże zainteresowanie dalszym poznaniem Polski Związek Esperantystów i zrozumieniem jego konsekwencji w naszej codziennej rzeczywistości. Z tego powodu w tym artykule proponujemy analizę różnych aspektów i perspektyw związanych z Polski Związek Esperantystów, w celu przedstawienia kompleksowej i wzbogacającej wizji tego tematu. Idąc tym tropem, zbadamy różne opinie i stanowiska, które pozwolą nam uzyskać szerszą i wzbogacającą panoramę na temat Polski Związek Esperantystów.
Państwo | |
---|---|
Data założenia |
1908 |
Przewodniczący |
Robert Kamiński |
Nr KRS | |
Data rejestracji |
29 kwietnia 2008 |
Strona internetowa |
Polski Związek Esperantystów (PZE, esp. Pola Esperanto-Asocio, PEA) – stowarzyszenie społeczno-kulturalne, zrzeszające osoby zainteresowane językiem esperanto, działające na terenie Rzeczypospolitej Polskiej[1]. Zostało założone w roku 1908 jako Polskie Towarzystwo Esperantystów. PZE jest wydawcą dwumiesięcznika Pola Esperantisto.
Oficjalna publikacja zasad języka miała miejsce w 1887 roku, a pierwszy międzynarodowy zjazd użytkowników języka odbył się w 1905. W Warszawie początkowo działało kółko esperantystów. 6 grudnia 1904 roku powstał oddział Petersburskiego Towarzystwa „Espero” i liczył 12 członków. W 1908 roku ich liczba wynosiła 250 osób. Jednak ponieważ zgodnie z ustawą warszawskie towarzystwo mogło prowadzić działalność wyłącznie na terenie miasta w 1908 roku z inicjatywy Antoniego Grabowskiego postanowiono powołać Polskie Towarzystwo Esperantystów. Zebranie założycielskie odbyło się 16 maja 1908 roku przy ulicy Zgoda 4. Prezesem został Antoni Grabowski[2].
Młodzieżową sekcją PZE jest Polska Młodzież Esperancka[1].
W myśl Statutu celami PZE są[1]: