Porozumienie Polskie
W dzisiejszym świecie Porozumienie Polskie odegrał fundamentalną rolę w naszym życiu. Od czasu swojego pojawienia się wywarło ono znaczący wpływ na różne aspekty naszego społeczeństwa, zmieniając sposób, w jaki się komunikujemy, pracujemy, nawiązujemy relacje, a nawet bawimy się. Porozumienie Polskie był przedmiotem debaty, kontrowersji i podziwu, generując sprzeczne opinie, które odzwierciedlają jego znaczenie i wpływ na nasze codzienne życie. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Porozumienie Polskie, analizując jego wpływ i znaczenie we współczesnym świecie.
| Państwo | |
|---|---|
| Skrót |
PP |
| Lider | |
| Data założenia |
23 kwietnia 1999 |
| Adres siedziby |
ul. Łukowska 4 m. 23, |
| Ideologia polityczna | |
| Strona internetowa | |
Porozumienie Polskie (PP) – polska prawicowa partia polityczna, działająca od 1999, nieprzerwanie kierowana przez Jana Łopuszańskiego.
Historia
Ugrupowanie powstało 23 kwietnia 1999, zostało zarejestrowane pod numerem EwP 90 w ewidencji partii politycznych[1].
Założyli je rozłamowcy z Akcji Wyborczej Solidarność, skupieni wokół Koła Poselskiego „Porozumienie Polskie”. Koło to w Sejmie III kadencji powstało 9 września 1998 (pod nazwą Nasze Koło) z inicjatywy siedmiu posłów AWS (należących dotąd do Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego lub związanych ze Stowarzyszeniem Rodzina Polska). W jego skład wchodzili Mariusz Grabowski (Tarnów), Piotr Krutul (Białystok), Jan Łopuszański (Radom), Halina Nowina Konopka (Olsztyn) i Witold Tomczak (Kalisz)[2], a także Mariusz Olszewski (Kielce, przeszedł w trakcie kadencji do Koła Parlamentarnego Alternatywa) i Anna Sobecka (Toruń, została w trakcie kadencji posłem niezrzeszonym).
Ugrupowanie krytykowało działalność rządu Jerzego Buzka, sprzeciwiało się rozmowom akcesyjnym z Unią Europejską i akcesji do NATO[3].
W wyborach prezydenckich w 2000 Porozumienie Polskie reprezentował lider partii. W głosowaniu Jan Łopuszański zdobył 0,79% poparcia (139 682 głosów), zajmując 8. miejsce wśród 12 kandydatów[3].
Przed wyborami parlamentarnymi w 2001 „PP” przystąpiło do organizowanej z inicjatywy Radia Maryja, Ligi Polskich Rodzin, zachowując odrębność organizacyjną. Mandaty poselskie w ramach LPR uzyskali wszyscy dotychczasowi deputowani stronnictwa, a także należący do „PP” Stanisław Papież i Stanisław Szyszkowski, jak też paru rekomendowanych przez tę partię kandydatów bezpartyjnych.
Na początku 2003 „PP” zakończyło współpracę z Ligą Polskich Rodzin. Trzech posłów (Jan Łopuszański, Halina Nowina Konopka i Mariusz Grabowski) powołało 15 stycznia tego samego roku Koło Poselskie „PP”. istniejące w niezmienionym składzie do końca IV kadencji Sejmu[4]. Pozostali parlamentarzyści związani ze stronnictwem wstąpili do LPR. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004 partia nie wzięła udziału.
W 2005 Porozumienie Polskie wystawiło w wyborach parlamentarnych czterech kandydatów do Senatu (wszystkich posłów i bezpartyjnego Józefa Rypińskiego). Ponadto z listy LPR wystartował do Sejmu członek „PP” Zdzisław Burakowski, który otrzymał 275 głosów. Żaden z członków Porozumienia Polskiego nie uzyskał mandatu w parlamencie. W przedterminowych wyborach dwa lata później oraz w wyborach do PE w 2009 „PP” nie wystartowało. W wyborach parlamentarnych w 2011 jedna członkini „PP” startowała do Sejmu z listy Prawicy Rzeczypospolitej, uzyskując 31 głosów. W żadnych kolejnych wyborach partia nie brała udziału.
Politycy Porozumienia Polskiego
Przypisy
- ↑ Wykaz partii politycznych. pkw.gov.pl. .
- ↑ Koło poselskie „PP” w Sejmie III kadencji. .
- ↑ a b Krystyna Paszkiewicz (red.): Partie i koalicje polityczne III Rzeczypospolitej. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2000, s. 80. ISBN 83-229-2148-9.
- ↑ Koło poselskie „PP” w Sejmie IV kadencji. .
Bibliografia
- Krystyna Paszkiewicz (red.): Partie i koalicje polityczne III Rzeczypospolitej. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2000, s. 79–80. ISBN 83-229-2148-9.