Proces warszawski 1339

W dzisiejszym świecie Proces warszawski 1339 stał się tematem najwyższej wagi i zainteresowania szerokiego grona ludzi. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie w dziedzinie nauki czy wpływ na rozwój gospodarczy, Proces warszawski 1339 zdołał przyciągnąć uwagę i debatę ekspertów, profesjonalistów i obywateli na całym świecie. W całej historii Proces warszawski 1339 odegrał kluczową rolę w ewolucji różnych aspektów życia ludzkiego, a jego badanie i zrozumienie są niezbędne, aby stawić czoła wyzwaniom i możliwościom, które pojawiają się dzisiaj. W tym artykule szczegółowo zbadamy wpływ, znaczenie i implikacje Proces warszawski 1339, analizując jego różne aspekty i oferując globalny pogląd na jego znaczenie we współczesnym świecie.

Korona Królestwa Polskiego w latach 1333-1370

Proces warszawski – proces kanoniczny przeprowadzony w Warszawie w 1339 roku przed wysłannikami papieża Benedykta XII. Stronami procesu były Korona Królestwa Polskiego i zakon krzyżacki.

Opis

Proces rozpoczął się 4 lutego w Warszawie, w wyniku zabiegów Kazimierza Wielkiego. Miało to miejsce po odrzuceniu niekorzystnych dla Polski postanowień wyroku wydanego w Wyszehradzie w roku 1335. Pełniący w nim rolę rozjemców władcy Czech i Węgier, przyznali zakonowi jako wieczystą darowiznę (jałmużnę) Pomorze Gdańskie i ziemię chełmińską.

Sędziami w procesie warszawskim byli papiescy kolektorzy kamery apostolskiej: Galhard de Carceribus i Piotr Le Puy. Króla Polski reprezentowali prokuratorzy: Bertold z Raciborza, Jarosław z Bogorii i Skotnik oraz Wojciech z Bochni.

Sąd zasiadał w domu wójta na Rynku Starego Miasta oraz w kościele św. Jana[1].

Strona polska przygotowała pełny akt oskarżenia szczegółowo obrazujący stosunki polsko-krzyżackie, domagając się zwrotu: Pomorza Gdańskiego, Ziemi chełmińskiej i michałowskiej oraz Kujaw i ziemi dobrzyńskiej. Ziemia chełmińska miała powrócić do Królestwa Polskiego jako jego dawna część składowa, ale również w wyniku utraty przez Zakon praw do jej posiadania w wyniku zbrojnego wystąpienia przeciw Polsce jako swemu dobroczyńcy.

Po przesłuchaniu 126 świadków sąd dokonał rozstrzygnięcia sporu, wydając 15 września wyrok, w którym zakonowi krzyżackiemu nakazano zwrot Kujaw i ziemi dobrzyńskiej, Pomorza Gdańskiego oraz ziemi chełmińskiej i michałowskiej. Jednocześnie zasądzono Polsce odszkodowanie w wysokości 194 500 grzywien. Całość kosztów procesu miał pokryć zakon.

Wyrok ten nie został przyjęty przez Krzyżaków, którzy od początku trwania procesu kwestionowali kompetencje sądu, a po wydaniu wyroku złożyli apelację do kurii awiniońskiej.

Benedykt XII zlecił ponowne zbadanie sprawy, co było mniej korzystne dla Polski (p. pokój kaliski).

 Zobacz też kategorie: Świadkowie procesu warszawskiego 1339, Uczestnicy procesu warszawskiego 1339.

Przypisy

  1. ↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 700. ISBN 83-01-08836-2.

Bibliografia