Prostracja (religia)
W dzisiejszym świecie Prostracja (religia) to temat, który staje się coraz bardziej istotny. Przez lata Prostracja (religia) wzbudził duże zainteresowanie społeczeństwa, wywołując debaty, badania i różne stanowiska wokół tej kwestii. Jest oczywiste, że Prostracja (religia) w jakiś sposób wpłynął na nasze życie, czy to na poziomie społecznym, kulturowym, ekonomicznym czy osobistym. Z tego powodu ważne jest, aby dokładnie przeanalizować i zrozumieć implikacje i konsekwencje, jakie niesie ze sobą Prostracja (religia), a także mieć świadomość trendów i postępów, jakie rozwijają się w związku z tym tematem. W tym artykule zbadamy różne perspektywy i podejścia do Prostracja (religia), aby zapewnić pełny i wzbogacający przegląd, który pozwoli czytelnikowi głębiej zagłębić się w ten temat.
Chrześcijaństwo
Prostracja (leżenie krzyżem lub padanie na twarz) - wyraz szczególnego (większego niż klęczenie) uniżenia się wobec Boga oraz wyraz głębokiej modlitwy. Znana już w Starym Testamencie (Rdz 17,3; Joz 5,14). W obrządku łacińskim prostrację wykonuje kapłan na rozpoczęciu Liturgii Męki Pańskiej w Wielki Piątek, upadając na twarz przed ołtarzem. W tymże łacińskim obrządku prostracja polega na położeniu się na ziemi z wyciągniętym tułowiem, twarzą do ziemi i z rękami podłożonymi pod głowę. Taką prostrację wykonują kandydaci do święceń diakonatu, prezbiteratu i episkopatu, zakonnicy składający śluby oraz kandydat na opata lub kandydatka na ksienię w czasie obrzędów liturgicznych. Przed reformami liturgicznymi 2 poł. XX w. istniała także druga forma prostracji, polegająca na pochyleniu ciała w postawie klęczącej. Obecnie taka postawa w liturgii łacińskiej nie występuje[1].
W obrządkach wschodnich istnieje gest odpowiadający zachodniej prostracji, zwany wielkim pokłonem lub pokłonem do ziemi, polegający na uklęknięciu i pochyleniu twarzy do ziemi. Praktykowany jest często, zwłaszcza w okresach pokutnych jak np. Wielki Post.
Islam
W islamie pokłony polegające na dotykaniu czołem i rękami ziemi w postawie klęczącej są jednym z najczęstszych i najpopularniejszych elementów codziennej modlitwy.
Przypisy
- ↑ zob. Caeremoniale Episcoporum