Przedzielnica
W dzisiejszym świecie Przedzielnica nadal jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu społeczeństwem. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na gospodarkę, życie codzienne czy znaczenie w sferze społecznej, Przedzielnica pozostaje przedmiotem dyskusji i refleksji dla ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Na przestrzeni dziejów Przedzielnica odgrywał fundamentalną rolę w sposobie, w jaki odnosimy się do otaczającego nas świata, a jego badanie i zrozumienie pozostają fundamentalne dla zrozumienia funkcjonowania dzisiejszego społeczeństwa. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Przedzielnica i jego wpływem na różne aspekty współczesnego życia.
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Wysokość |
234 m n.p.m. | ||||
| Populacja • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+ 380 3238 | ||||
| Kod pocztowy |
82015 | ||||
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
 49°38′23″N 22°48′59″E/49,639722 22,816389
| |||||
Przedzielnica (ukr. Передільниця) – wieś w rejonie starosamborskim obwodu lwowskiego Ukrainy. Wieś liczy około 577 mieszkańców. Leży nad rzekami Wyrwa i Wiar. Podlega truszowickiej silskiej radzie. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1437.
Wieś szlachecka Przydzielnicza, własność Herburtów, położona była w 1589 roku w ziemi przemyskiej województwa ruskiego[1].
Od 1872 przez wieś przechodzi linia kolejowa.
W 1921 liczyła około 846 mieszkańców. Przed II wojną światową należała do powiatu dobromilskiego w województwie lwowskim.
W latach 20. II Rzeczypospolitej w Przedzielnicy funkcjonował Zakład Poprawczy[2].
Ważniejsze obiekty
Bibliografia
- Mapa WIG Dobromil Pas 50 Słup 35 Warszawa 1938
- Księga adresowa Polski (wraz z W.M. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa Towarzystwo Reklamy Międzynarodowej Warszawa 1928 s. 773
Linki zewnętrzne
- Przedzielnica, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 140.
Przypisy
- ↑ Aleksander Jabłonowski, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. T. 7. Ziemie ruskie. Ruś Czerwona. Cz. 1, Warszawa 1901, s. 7.
- ↑ Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. 7-8, s. 176, 1926.
