Przeplatka aurinia

W tym artykule poruszony zostanie temat Przeplatka aurinia, który wzbudził duże zainteresowanie w różnych obszarach. Przeplatka aurinia przykuł uwagę badaczy, naukowców, profesjonalistów i ogółu społeczeństwa ze względu na swoje dzisiejsze znaczenie. W tym artykule zbadane zostaną różne podejścia, punkty widzenia i aspekty związane z Przeplatka aurinia, w celu przedstawienia szerokiej i pełnej wizji tego problemu. Od jego pochodzenia po konsekwencje dla społeczeństwa, co oznacza Przeplatka aurinia i jego wpływ w różnych kontekstach, zostanie dokładnie zbadane. Dodatkowo przeanalizowane zostaną możliwe przyszłe perspektywy i trendy związane z Przeplatka aurinia, w celu zrozumienia jego długoterminowej prognozy.

Przeplatka aurinia
Euphydryas aurinia
(Rottemburg, 1775)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

uskrzydlone

Rząd

motyle

Rodzina

rusałkowate

Rodzaj

Euphydryas

Gatunek

przeplatka aurinia

Przeplatka aurinia (Euphydryas aurinia) – motyl z rodziny rusałkowatych (Nymphalidae).

Wygląd

Rozpiętość skrzydeł od 36 do 40 mm, dymorfizm płciowy niewielki.

podgatunki

  • Euphydryas aurinia aurinia
  • Euphydryas aurinia banghaasi (Seitz, 1908).
  • Euphydryas aurinia barraguei (Betz, 1956)
  • Euphydryas aurinia beckeri (Lederer, 1853)
  • Euphydryas aurinia bulgarica (Fruhstorfer, 1916)
  • Euphydryas aurinia debilis Oberthür, 1909
  • Euphydryas aurinia ellisoni (Rungs, 1950)
  • Euphydryas aurinia laeta (Christoph, 1893)
  • Euphydryas aurinia provincialis (Boisduval, 1828)

Siedlisko

Wilgotne łąki i polany, obrzeża torfowisk niskich.

Biologia i rozwój

Wykształca jedno pokolenie w roku (koniec maja-koniec czerwca). Roślina żywicielska: w Polsce wyłącznie czarcikęs łąkowy. Jaja składane są w kilkuwarstwowych skupiskach na spodniej stronie rośliny żywicielskiej. Larwy wylęgają się po 3-4 tygodniach, żerują gromadnie. Przepoczwarzają się nisko wśród roślin. Stadium poczwarki trwa 2-4 tygodnie.

Rozmieszczenie geograficzne

Gatunek palearktyczny. W Polsce najczęściej spotykany na Lubelszczyźnie oraz w okolicach Kielc, ale izolowane populacje występują także w innych regionach kraju. Na wielu stanowiskach w Polsce gatunek wymarł, m.in. wskutek zarastania łąki i intensyfikacji ich użytkowania.

Zagrożenie i ochrona

W Polsce gatunek objęty ochroną ścisłą[1]. Zamieszczony również w załączniku II i IV dyrektywy siedliskowej.

Przypisy

  1. Na podstawie Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. 2014 poz. 1348)

Bibliografia

  • Marcin Sielezniew, Izabela Dziekańska: Motyle dzienne. Warszawa: Multico, 2010, s. 247–249.

Linki zewnętrzne