Pseudotecjum

Dziś Pseudotecjum to temat, który budzi zainteresowanie ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Od wpływu na społeczeństwo po implikacje dla życia codziennego, Pseudotecjum wywołał dyskusje i debaty na całym świecie. Jego znaczenie jest niezaprzeczalne, a jego wpływ rozciąga się na różne obszary wiedzy. W tym artykule zbadamy różne perspektywy i podejścia do Pseudotecjum, analizując jego znaczenie i wpływ na dzisiejsze życie. Poprzez szczegółową analizę będziemy starali się rzucić światło na ten złożony i wielowymiarowy temat, zapewniając czytelnikowi szeroki i pełny obraz Pseudotecjum i jego wpływu na nasze społeczeństwo.

Schemat pseudotecjum u Stagonosporopsis cucurbitacearum

Pseudotecjum (łac. pseudothecium) – rodzaj askokarpu u workowców. Powstają w nim na drodze płciowej zarodniki zwane askosporami. Jest to owocnik typu askostroma, to znaczy, że najpierw powstaje podkładka (stroma), a dopiero na niej, lub w jej komorach tworzą się worki z askosporami.

Pseudotecja występują u licznych grzybów pasożytniczych, np. u Venturia inaequalis powodującego parcha jabłoni. Na szczycie pseudotecjum jest otwór (ostiola), jednak u Venturia inaequalis w czasie suchej pogody jest on zamknięty. Dopiero po zwilżeniu wodą ściany pseudotecjum pęcznieją, otwór powiększa się i zarodniki wydostają się na zewnątrz.

Pseudotecjum jest morfologicznie podobne do perytecjum. Różnica jest taka, że perytecjum ma własną ścianę owocnika, natomiast pseudotecjum powstaje w komorze podkładki, jego ścianą jest więc ściana komory podkładki. Według innych mykologów pojęcie pseudotecja to kuliste askokarpy zawierające loculi. Zarodniki uwalniane są z nich przez otwory powstałe w wyniku lizy. Ostatnio zanika tendencja do rozróżniania tych pojęć i używa się nazwy perytecjum również do określenia pseudotecjów

Przypisy

  1. ↑ a b c Joanna Marcinkowska, Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii, Warszawa: PWRiL, 2012, ISBN 978-83-09-01048-7.
  2. ↑ Dynamika dojrzewania pseudotecjów Venturia inaequalis .
  3. ↑ Marek Grabowski, Choroby drzew owocowych, Kraków: Wyd. Plantpress, 1999, ISBN 83-85982-28-0.
  4. ↑ Ascocarp , ScienceDirect .