W tym artykule zagłębimy się w temat Qudsja Zaher, badając jego wiele aspektów i zapewniając holistyczne spojrzenie, które pozwoli czytelnikowi lepiej zrozumieć jego znaczenie i znaczenie w różnych kontekstach. Od wpływu na współczesne społeczeństwo po wpływ na poziom osobisty, Qudsja Zaher jest tematem, który nadal budzi zainteresowanie i wywołuje debatę. Poprzez dogłębną analizę i szeroką gamę przykładów zbadamy różne wymiary Qudsja Zaher, odnosząc się do jego globalnych implikacji i podkreślając jego rolę w kształtowaniu naszego obecnego otoczenia. Niezależnie od tego, czy jesteś ekspertem w tej dziedzinie, czy po prostu chcesz dowiedzieć się więcej, ten artykuł zapewnia bogate i wnikliwe spojrzenie na Qudsja Zaher.
| Muzyka | |
|---|---|
| Libretto | |
| Liczba aktów | |
| Prapremiera | |
| Premiera polska |
20 kwietnia 2013 |
Qudsja Zaher – opera Pawła Szymańskiego, w dwóch aktach z prologiem i epilogiem, do której libretto napisał Maciej Drygas. Jej prapremiera miała miejsce w Warszawie 20 kwietnia 2013 roku[1].
Akcja rozgrywa się współcześnie oraz przed tysiącem lat, na Morzu Śródziemnym, a także na Bałtyku[1].
Libretto dokumentalisty Macieja Drygasa odwołuje się do autentycznych wydarzeń, losów emigrantów, którzy wyruszają na łodziach z całym skromnym dobytkiem w poszukiwaniu lepszego jutra. Europejskie porty i służby graniczne pozostają jednak nieubłagane. Nikt nie chce przyjąć "boat people". Pozostaje deportacja lub śmierć. Drygas przywołuje historię, której był świadkiem - przesłuchanie młodej Afganki Qudsji Zaher nielegalnie przekraczającej naszą wschodnią granicę. W operze tytułowa bohaterka rzuca się do morza. Na dnie Bałtyku znajduje się w multikulturowym tłumie, który stara się dostać się do Krainy Umarłych. Okazuje się jednak, że była już tu wcześniej (przed tysiącem lat), w poprzednim wcieleniu jako Astrid, dziewczyna pochodząca z wikińskiej osady, uciekająca przed klęską głodu. Umarła, gdy odmówiono jej pomocy w legendarnym (i bogatym) grodzie Jumneta.
Drygas, konstruując libretto, miesza te postacie. Qudsja i Astrid zaczynają mówić jednym głosem. Są symbolem powtarzalności historii. Drygas łączy wątki dokumentalne (losy Qudsji) i epickie (postać Astrid kieruje nas w stronę mitologii nordyckiej, islandzkich poematów).