RQ-11 Raven
W dzisiejszym świecie RQ-11 Raven stał się tematem istotnym i interesującym szerokie spektrum społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na kulturę popularną, politykę, technologię czy codzienne życie ludzi, RQ-11 Raven zdołał przyciągnąć uwagę milionów ludzi na całym świecie. Przez lata RQ-11 Raven był przedmiotem debaty, analiz i refleksji, generując ogromną różnorodność opinii i punktów widzenia, które odzwierciedlają złożoność i znaczenie tego tematu. W tym artykule zbadamy różne aspekty RQ-11 Raven i jego wpływ na różne obszary współczesnego życia, aby rzucić światło na temat, który jest nadal aktualny.
 Sierżant US Army wypuszcza Ravena w powietrze | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Załoga |
0 |
| Historia | |
| Data oblotu |
2001 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
silnik elektryczny Aveox 27/26/7-AV |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
1,29 m |
| Masa | |
| Własna |
1,9 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość przelotowa |
32–81km/h |
| Pułap |
300 m |
| Pułap praktyczny |
30–150 m |
| Promień działania |
10 km |
| Długotrwałość lotu |
80 minut |
| Rozbieg |
wyrzucany ręcznie |
| Dane operacyjne | |
AeroVironment RQ-11 Raven – lekki, rozpoznawczy bezzałogowy statek latający produkcji amerykańskiej. Jest to mały pojazd startujący z ręki operatora, mający dostarczać oddziałom wojskowym informacji o polu walki wokół nich.
Historia
Raven powstał na przełomie XX i XXI wieku jako pomniejszone rozwinięcie FQM-151 Pointer, który okazał się zbyt duży i ciężki jak na system przenośny[1]. Po początkowych kłopotach wersji Block I ze stabilnością lotu i nadmiernie skomplikowaną procedurą startową AeroVironment opracowało wersję Block II, która trafiła na wyposażenie żołnierzy we wrześniu 2003 roku[1].
Głównym użytkownikiem RQ-11 są Siły Zbrojne Stanów Zjednoczonych: US Army, US Air Force, US Marine Corps i US Special Operations Command[2], które wykorzystywały go w działaniach bojowych w Afganistanie i Iraku. Oprócz tego mniejszą liczbę Ravenów nabyły państwa takie jak Australia, Włochy, Dania, Wielka Brytania, Holandia, Hiszpania i Ukraina.[3][2] Trafił również na wyposażenie sił zbrojnych Iraku[4].
Raveny produkowane są w dwóch wariantach: RQ-11A i zmodernizowanej RQ-11B. Koszt jednego bezpilotowca to około 35 000 dolarów[2]. Jest to obecnie najliczniej używany UAV na świecie[5], same Stany Zjednoczone posiadają 1700 systemów, a liczba ta ma się docelowo zwiększyć do 2300[6].
Opis techniczny
Raven wykonuje zarówno loty sterowane, jak i loty po zaprogramowanej trasie[7] (dzięki wykorzystaniu GPS). Do wykonywania zadań rozpoznawczych może wykorzystywać kamery pracujące w zakresie światła widzialnego lub w podczerwieni[8], co pozwala mu działać także w nocy. Jego głównym przeznaczeniem jest przekazywanie oddziałom wojskowym informacji o polu walki w czasie rzeczywistym. Może jednak również służyć do podświetlania celów wiązką laserową[2]. Cały system jest obsługiwany przez dwóch operatorów[9].
RQ-11 działa z reguły na wysokości od 30 do 150 metrów nad ziemią[2]. Ląduje samoczynnie, siadając na kadłubie (bez podwozia). Napędza go silnik elektryczny Aveox 27/26/7-AV, który może rozpędzić maszynę do 81 km/h[2]. Akumulator litowo-jonowy Ravena[9] jest wymienny i może być ładowany bezpośrednio przez podłączenie do Hummera[1].
Przypisy
- ↑ a b c RQ-11 Raven. globalsecurity.org. . (ang.).
- ↑ a b c d e f RQ-11 Raven Unmanned Aerial Vehicle, United States of America. army-technology.com. . (ang.).
- ↑ UKRAINA ODEBRAŁA RAVENY
- ↑ Sgt. Cody Harding: Iraqi Army’s UAVs give troops the big picture. army.mil. . (ang.).
- ↑ Gallery: The Complete UAV Field Guide. popsci.com. . (ang.).
- ↑ AeroVironment Receives $15.8 Million Initial Order from United States Army for RQ-11B Raven Small Unmanned Aircraft Systems, New Payload. avinc.com. . (ang.).
- ↑ UAS Advanced Development: Raven RQ-11A. avinc.com. . (ang.).
- ↑ RQ-11 Raven Specifications. globalsecurity.org. . (ang.).
- ↑ a b RQ-11B RAVEN. af.mil. . (ang.).