Rejon przemyski
W dzisiejszym świecie Rejon przemyski stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego sektora społeczeństwa. Wraz z postępem technologii i globalizacją Rejon przemyski przejął wiodącą rolę w różnych obszarach, od polityki po kulturę popularną. Więcej wiedzy na temat Rejon przemyski jest niezbędne, aby zrozumieć wyzwania i możliwości, które obecnie się pojawiają. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Rejon przemyski, od jego historii po wpływ na współczesne społeczeństwo.
| Rejon | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Republika związkowa | |
| Obwód | |
| Siedziba | |
| Data powstania |
1940, 1944 |
| Data likwidacji |
1941, 1945 |
Rejon przemyski (ukr. Перемишльський район) – dawna jednostka podziału administracyjnego Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w latach 1940–1941 i 1944–1945. Należał do obwodu drohobyckiego. Siedziba władz rejonu znajdowała się w Przemyślu.
Rejon przemyski został utworzony 17 stycznia 1940 na podstawie dekretu Prezydium Rady Najwyższej USRR o podziale na rejony zachodnich obwodów USRR, kiedy to w obwodzie drohobyckim utworzono 30 rejonów, między innymi przemyski[1]. Rejon objął obszary na południe od linii Sanu[2]:
- całą gminę Hermanowice;
- całą gminę Prałkowce;
- prawie całą, prawobrzeżną część gminy Olszany (bez gromady Krasice);
- całą gminę Niżankowice;
- całą gminę Miżyniec;
- fragment gminy Popowice (gromada Przekopana);
- fragment gminy Żurawica (gromada Wilcza).
Obszary te należały przed wojną do powiatu przemyskiego w województwie lwowskim. Przemyśl (a właściwie jego prawobrzeżną część) stanowił miasto na prawach rejonu, i nie wchodził w skład rejonu przemyskiego.
Rejon przemyski przestał istnieć wraz z wybuchem wojny niemiecko-radzieckiej 22 czerwca 1941. Jego tereny weszły w skład Landkreis Przemysl dystryktu krakowskiego Generalnego Gubernatorstwa[3].
Rejon został odtworzony 31 lipca 1944, po zajęciu tych terenów przez Armię Czerwoną[4].
W marcu 1945, w wyniku wytyczenia granicy między ZSRR a Polską, około 2/3 rejonu przemyskiego włączono do Polski[4], gdzie weszły w skład reaktywowanego powiatu przemyskiego, od 8 sierpnia 1945 w obrębie nowego woj. rzeszowskiego[5][6].
Pozostałą w ZSRR 1/3 rejonu przemyskiego przekształcono w 1945 roku w rejon niżankowicki, który przetrwał do 1959 roku[7]. W maju 1948 Rożubowice, Sierakośce i Malhowice z rejonu niżankowickiego przekazano Polsce w ramach korekty granic z ZSRR[8].
Przypisy
- ↑ Хроніка за 17 січня 1940 року на сайті Інститут історії України НАН Україн
- ↑ Головне Управління Геодезії і Kартографії при НКР СРСР (1941). Cписок адміністративних районів Дрогобицької області. Харків.
- ↑ Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG.
- ↑ a b 1944 рік в історії (history.org.ua)
- ↑ Dz.U. z 1945 r. nr 27, poz. 168
- ↑ Informator adresowy miast i gmin wiejskich Rzeczypospolitej Polskiej – 1948 r.
- ↑ 1944 рік в історії (history.org.ua)
- ↑ Zapałowski, A. (2016). Granica w ogniu: 35." Przemyska" Komenda Odcinka WOP w działaniach przeciw OUN i UPA w latach 1945-1948. Oficyna Wydawnicza Aspra-JR.
Bibliografia
- Drogobyczskaja obłast (ros.). whp057.narod.ru. .
Zobacz też
| Miasta na prawach rejonów | |
|---|---|
| Rejony |
|
.png){kind=small}