Remigiusz Bierzanek
W dzisiejszym świecie Remigiusz Bierzanek stał się tematem bardzo interesującym i istotnym. Jest to temat, który przyciągnął uwagę wielu osób i wywołał debatę w różnych obszarach. W tym artykule dokładnie zbadamy Remigiusz Bierzanek i jego konsekwencje dla dzisiejszego społeczeństwa. Przeanalizujemy aspekty historyczne, społeczne, kulturowe i naukowe związane z Remigiusz Bierzanek, aby zaoferować pełną i wieloaspektową wizję tego tematu. Ponadto zbadamy możliwe implikacje i wyzwania, jakie Remigiusz Bierzanek stwarza w dzisiejszym świecie, a także możliwości i rozwiązania, które mogą wyniknąć z jego badania. Celem tego artykułu jest przyczynienie się do wzbogacenia wiedzy i zrozumienia Remigiusz Bierzanek oraz zapewnienie informacyjnej i refleksyjnej perspektywy, która zachęca do refleksji i dialogu na ten temat.
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
10 października 1912 |
| Data i miejsce śmierci |
24 listopada 1993 |
| Profesor zwyczajny doktor nauk prawnych | |
| Specjalność: ochrona praw człowieka, prawo humanitarne, prawo międzynarodowe, współczesne stosunki międzynarodowe | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1939 – prawo |
| Habilitacja |
1945 |
| Profesura |
1948 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Uniwersytet Warszawski, Uniwersytet Łódzki, Wyższa Szkoła Ekonomiczna w Łodzi |
| Poseł na Sejm PRL II i III kadencji | |
| Okres spraw. |
1957–1965 |
| Odznaczenia | |
   
| |
Remigiusz Bierzanek (ur. 10 października 1912 w Opatowie, zm. 24 listopada 1993 w Warszawie) – polski specjalista z zakresu prawa międzynarodowego publicznego, profesor nauk prawnych, poseł na Sejm PRL II i III kadencji.
Życiorys
W latach 1932–1936 studiował prawo i ekonomię w Poznaniu i Warszawie. Stopień naukowy doktora prawa uzyskał w 1939 na podstawie napisanej pod kierunkiem Cezarego Berezowskiego dysertacji Krytyka orzecznictwa Stałego Trybunału Sprawiedliwości Międzynarodowej w zakresie ochrony mniejszości. Karierę nauczyciela akademickiego, rozpoczętą w 1938 na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego przerwał wybuch II wojny światowej. W 1945 otrzymał stopień docenta na podstawie rozprawy habilitacyjnej Emigracja międzynarodowa jako zagadnienie prawne. W latach 1946–1947 na Uniwersytecie Łódzkim kierował Katedrą Prawa Międzynarodowego Publicznego; w latach 1956–1957 pełnił obowiązki dziekana Wydziału Prawa Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Łodzi, w latach 1948–1952 był jej rektorem. Od 1968 do końca życia związany był z Uniwersytetem Warszawskim, w latach 1968–1973 był dyrektorem Instytutu Nauk Politycznych UW, a w latach 1980–1981 dziekanem Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW.
Opublikował wiele monografii oraz kilkadziesiąt artykułów w czasopismach krajowych i zagranicznych. W latach 1955–1957 przetłumaczył z łaciny na język polski dzieła Hugo Grocjusza De iure belli ad pacis libri tres i Mare liberum. Był członkiem Stałego Trybunału Arbitrażowego w Hadze (od 1979 do śmierci), prezesem Polskiego Towarzystwa Przyjaciół ONZ (1971–1985), prezesem polskiej Grupy International Law Asssociation (1969–1980). Członek Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu w 1958[1]. W latach 1957–1965 był posłem na Sejm PRL z okręgów Łódź-Bałuty i Łódź-Polesie. Był członkiem Rady Naczelnej Towarzystwa Łączności z Polonią Zagraniczną „Polonia” oraz członkiem Zarządu i Prezesem Polskiego Czerwonego Krzyża.
Jego zainteresowania badawcze obejmowały takie zagadnienia jak: teoria stosunków międzynarodowych, historia prawa międzynarodowego, prawo morza, prawo spółdzielcze, ochrona praw człowieka, prawo humanitarne, prawo międzynarodowe.
Został odznaczony Orderem Sztandaru Pracy I klasy[2], Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955)[3], Odznaką Honorową PCK i honorową odznaką Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego.
Został pochowany na terenie cmentarza Wawrzyszewskim w Warszawie.
Przypisy
- ↑ Trybuna Robotnicza, nr 4 (4350) 7 stycznia 1958 roku, s. 2.
- ↑ Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 91
- ↑ Lista osób odznaczonych "Medalem 10-lecia Polski Ludowej" (M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400).
Bibliografia
- Ewa Busse-Turczyńska, Profesor dr hab. Remigiusz Bierzanek , wnpism.uw.edu.pl .
- Prof. zw. dr Remigiusz Bierzanek, baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) .
Linki zewnętrzne
- Witold Stankiewicz, Jak żyjący Remigiusz Henryk Bierzanek znalazł się na liście ofiar katyńskich (Glosa do pracy Czesława Madajczyka, Dramat katyński, Warszawa 1989)
- Profil na stronie Biblioteki Sejmowej