Resorpcja w nerkach
W dzisiejszym świecie Resorpcja w nerkach to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na społeczeństwo czy wpływ na kulturę popularną, Resorpcja w nerkach stał się punktem zainteresowania i dyskusji w różnych obszarach. Od swojego powstania do ewolucji na przestrzeni czasu Resorpcja w nerkach dał początek niezliczonym opiniom i argumentom, które wzbogaciły panoramę wiedzy na ten temat. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane ze zmienną Resorpcja w nerkach, zagłębiając się w jej znaczenie, implikacje i prognozy na przyszłość.
Resorpcja w nerkach (wchłanianie zwrotne) – drugi etap tworzenia się moczu. Z moczu pierwotnego do krwi powraca wiele ważnych i cennych substancji dla organizmu. Proces przebiega bardzo intensywnie, gdyż kanaliki nefronów otacza gęsta sieć włosowatych naczyń krwionośnych. Wchłanianiu zwrotnemu podlegają: znaczna część wody, soli mineralnych, witamin, glukoza, aminokwasy, jony niektórych pierwiastków i innych składników odżywczych zawartych w moczu pierwotnym. Dzięki temu zagęszcza się mocz oraz zmienia się jego skład. Ok. 1,5 litra moczu powstaje w wyniku wchłaniania zwrotnego. Skład moczu ostatecznego to : znaczna część wody, ok. 95%. Związki organiczne (m.in. mocznik i barwniki moczu), ok. 2,5%. Sole mineralne (w większości chlorek sodu), ok. 1,5%. Zachodzi w kanalikach nefronów.
Rodzaje resorpcji
- resorpcja obowiązkowa (obligatoryjna) – zachodzi w kanalikach krętych proksymalnych; woda wchłaniana jest przez dyfuzję, a glukoza, aminokwasy i sole mineralne poprzez transport aktywny
- resorpcja nieobowiązkowa (fakultatywna) – zachodzi w kanalikach krętych dystalnych; wchłanianie wody i soli mineralnych jest zależne od aktualnych potrzeb organizmu.
