Rezerwat przyrody Dziobaki

Dzisiaj zagłębimy się w Rezerwat przyrody Dziobaki, temat, który ostatnio przykuł uwagę wielu osób. Wraz ze swoją rosnącą popularnością Rezerwat przyrody Dziobaki wzbudził duże zainteresowanie zarówno ekspertów, jak i ogółu społeczeństwa. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty Rezerwat przyrody Dziobaki, analizując jego historię, konsekwencje dla dzisiejszego społeczeństwa i możliwe implikacje na przyszłość. Mamy nadzieję, że dzięki tej szczegółowej analizie rzucimy światło na Rezerwat przyrody Dziobaki i zapewnimy naszym czytelnikom pełniejsze zrozumienie tego zjawiska/trendu/tematu.

Dziobaki
rezerwat leśny
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Mezoregion

Beskid Żywiecki

Data utworzenia

11 grudnia 1995

Akt prawny

M.P. z 1996 r. nr 2, poz. 27

Powierzchnia

13,06 ha

Ochrona

czynna

Położenie na mapie gminy Ujsoły
Mapa konturowa gminy Ujsoły, blisko lewej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Dziobaki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Dziobaki”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Dziobaki”
Położenie na mapie powiatu żywieckiego
Mapa konturowa powiatu żywieckiego, blisko dolnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „Dziobaki”
Ziemia49°25′23″N 19°04′10″E/49,423056 19,069444

Dziobaki – leśny rezerwat przyrody w gminie Ujsoły (powiat żywiecki), w pobliżu miejscowości Rycerka Górna i Soblówka. Znajduje się w Beskidzie Żywieckim, w grupie Wielkiej Raczy, na północno-zachodnim grzbiecie Majcherowej. Utworzony został zarządzeniem Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 11 grudnia 1995 r. (M.P. z 1996 r. nr 2, poz. 27). Zajmuje powierzchnię 13,06 ha[1]. Leży na terenie Żywieckiego Parku Krajobrazowego[2]. Obszar rezerwatu podlega ochronie czynnej[1].

Celem utworzenia rezerwatu było zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych dobrze wykształconych powierzchni buczyny karpackiej i jaworzyny ziołoroślowej w reglu dolnym.

Rezerwat położony jest na północnych stokach góry Majcherowej (1105 m) ponad dolinką potoku Dziobaki, w przedziale wysokości 850–1020 m n.p.m. Obejmuje oddział lasu nr 169c Nadleśnictwa Ujsoły[1].

W rezerwacie występują następujące zespoły leśne:

W żyznej buczynie karpackiej zwarcie drzew jest duże, sięga 90%. Podstawowym elementem drzewostanu jest buk zwyczajny, któremu towarzyszą klon jawor i jodła pospolita. Warstwę krzewów tworzy podrost wymienionych drzew. Runo rozwinięte jest tu bardzo bujnie. Obok żywca gruczołowatego i żywca cebulkowego występuje tu również żywiec dziewięciolistny, gatunek charakterystyczny także dla żyznej buczyny sudeckiej. Często występują również niecierpek pospolity, szczyr trwały i lepiężnik biały. Z rzadszych gatunków spotkamy tu m.in. lilię złotogłów.

Jaworzyna ziołoroślowa wykształciła się na stromym zboczu, zbudowanym w części z trudno przepuszczalnych łupków, z licznymi źródliskami. Zwarcie drzewostanu jest tu niewielkie, wynosi 30-50%. Drzewostan tworzą buk zwyczajny i klon jawor z niewielkim udziałem świerka pospolitego. Warstwa krzewów prawie wcale nie wykształcona. W przeciwieństwie do niej bardzo dobrze wykształcona jest warstwa runa, osiągająca zwarcie do 100%. Dominują w niej gatunki ziołoroślowe, jak miłosna górska, lepiężnik biały, wietlica alpejska. Mniejszy udział mają takie gatunki, jak omieg górski, modrzyk górski, jaskier platanolistny, rutewka orlikolistna czy ciemiężyca zielona. Warstwa mszysta nie odgrywa w tym zbiorowisku istotnej roli.

Przypisy

  1. ↑ a b c Rezerwat przyrody Dziobaki. Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody . Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. .
  2. ↑ Żywiecki Park Krajobrazowy. Zespół Parków Krajobrazowych Województwa Śląskiego. .

Bibliografia

  • Bajgier-Kowalska Małgorzata, Łajczak Adam i in.: Przyroda Żywieckiego Parku Krajobrazowego, wyd. COLGRAFF-PRESS, Poznań 1998, ISBN 83-86258-24-1;
  • Leszek Bernacki, Andrzej Blarowski, Zbigniew Wilczek, Osobliwości szaty roślinnej województwa bielskiego, Poznań: wyd. COLGRAF-PRESS, 1998, ISBN 83-86258-22-5, OCLC 749894651.
  • Blarowski Andrzej, Gajczak Jerzy, Łajczak Adam i in.: Przyroda województwa bielskiego. Stan poznania, zagrożenia i ochrona, wyd. COLGRAF-PRESS, Poznań 1997, ISBN 83-86258-15-2;