Rezerwat przyrody Torfowisko Linkowo
W dzisiejszym świecie Rezerwat przyrody Torfowisko Linkowo to temat, który wzbudza zainteresowanie i uwagę szerokiego spektrum jednostek. Niezależnie od tego, czy chodzi o jego znaczenie historyczne, wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, czy też znaczenie dla przyszłości, Rezerwat przyrody Torfowisko Linkowo stał się centralnym punktem dyskusji i debaty. Jego wpływ rozciąga się na różne obszary, od polityki i ekonomii, po kulturę i rozrywkę. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Rezerwat przyrody Torfowisko Linkowo, analizując jego ewolucję w czasie, jego implikacje i możliwe implikacje dla współczesnego świata.
| rezerwat torfowiskowy | |
| Typ rezerwatu |
biocenotyczny i fizjocenotyczny |
|---|---|
| Podtyp rezerwatu |
biocenoz naturalnych i półnaturalnych |
| Państwo | |
| Województwo | |
| Położenie | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
22 listopada 2023 |
| Akt prawny |
Dz. Urz. Woj. Lub. z 2023 r., poz. 2699 |
| Powierzchnia |
49,88 ha |
Położenie na mapie gminy Dobiegniew  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |
Położenie na mapie powiatu strzelecko-drezdeneckiego  | |
 52°57′41″N 15°55′47″E/52,961389 15,929722
| |
Rezerwat przyrody Torfowisko Linkowo – torfowiskowy rezerwat przyrody o powierzchni 46,99 ha położony na terenie gminy Dobiegniew w powiecie strzelecko-drezdeneckim (województwo lubuskie).
Obszar chroniony utworzony został 22 listopada 2023 r. na podstawie Zarządzenia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 8 listopada 2023 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody „Torfowisko Linkowo” (Dz. Urz. Woj. Lub. z 2023 r., poz. 2699)[1]. W 2008 sporządzono pierwszą dokumentację projektową dla planowanego rezerwatu[2]. Jego powołanie postulował już w pierwszej dekadzie XXI wieku Klub Przyrodników[3].
Położenie
Obszar chroniony ma powierzchnię 49, 88 ha (pierwotna powierzchnia 46,99 ha[4], w grudniu 2023 nastąpiło powiększenie[5]). Leży na terenie wydzieleń leśnych nadleśnictwa Smolarz w Puszczy Drawskiej (grunty wsi Mierzęcin)[1], około 2 km na południowy wschód od miejscowości Łęczyn i około 2 km na zachód od granicy województwa zachodniopomorskiego. Znajduje się w granicach obszarów Natura 2000: obszaru specjalnej ochrony ptaków Lasy Puszczy nad Drawą PLB320016 oraz specjalnego obszaru ochrony siedlisk Uroczyska Puszczy Drawskiej PLH320046, a także obszaru chronionego krajobrazu Puszcza Drawska.
Charakterystyka
Cel ochrony stanowi „zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych kompleksu torfowisk wraz z mozaiką towarzyszących im siedlisk wodnych i bagiennych oraz stanowiskami cennych roślin naczyniowych”. Dla rezerwatu ze względu na dominujący przedmiot ochrony określono typ biocenotyczny i fizjocenotyczny oraz podtyp biocenoz naturalnych i półnaturalnych, zaś ze względu na główny typ ekosystemu – typ różnych ekosystemów oraz podtyp mozaiki różnych ekosystemów[4].
Chroniony kompleks wodno-torfowiskowy składa się z dwóch basenów (północne jezioro eutroficzne Linkowo i południowe jezioro Linkówko) wraz z dzielącą je mineralną grzędą, przy czym samo jezioro Linkówko stanowi eksklawę wewnątrz rezerwatu[6]. Obydwa zbiorniki wodne otoczone są szuwarem trzcinowym Phragmitetum australis, szuwarem turzycy błotnej Caricetum acutiformis oraz szerokim szuwarem kłoci wiechowatej Cladietum marisci, grzędę porastają zaś olsy torfowcowe Sphagno squarrosi-Alnetum. Do jeziora północnego przylegają obszary mszarów turzycowo-torfowcowych Sphagno-Caricetum rostratae i wełniankowo-torfowcowych Sphagno recurvi–Eriophoretum angustifolii, a także łozowisko Salicetum pentandro-cinereae oraz brzeziny bagienne Vaccinio uliginosi–Betuletum. Mniejsze jezioro południowe otoczone jest mszarem turzycowo-torfowcowym Sphagno–Caricetum rostratae z oczkami wody oraz płaty młodego boru bagiennego Vaccinio uliginosi-Pinetum. W zachodniej części rezerwatu wykształciło się rozległe torfowisko wysokie, budowane przez kępkowodolinkowy mszar z torfowcem magellańskim Andromedo-Sphagnetum magellanici i mszarem wełniankowo-torfowcowym Sphagno recurvi–Eriophoretum vaginati, porośnięty karłowatą sosną. Część basenu torfowiska zajmują szuwary trzcinowe Phragmiteum australis oraz zbiorowisko turzycy sztywnej Caricetum elatae[3].
Na terenie rezerwatu stwierdzono występowanie lipiennika Loesela, żurawiny błotnej, modrzewnicy zwyczajnej, rosiczki okrągłolistnej, pływacza drobnego, pływacza zachodniego, pływacza pośredniego, kłoci wiechowatej, turzycy bagiennej, bobrka trójlistkowego, storczyka krwistego, storczyka Fuchsa i bagna zwyczajnego[6]. Spośród fauny wyróżniono rzadkie gatunki pająków i ważek[3], a w przeszłości również żółwia błotnego[2]. Jeziora zasilane są wodami opadowymi i podziemnymi źródłami zawierającymi węglan wapnia[6].
Według stanu na grudzień 2023 dla rezerwatu nie przewidziano planu ochrony ani zadań ochronnych, planowane jest objęcie go ochroną ścisłą[7]. W ramach opieki nad tym obszarem przed powołaniem rezerwatu zwalczano inwazyjną tawułę kutnerowatą[2].
Przypisy
- ↑ a b Rezerwat przyrody Torfowisko Linkowo. Centralny rejestr form ochrony przyrody. .
- ↑ a b c Projektowane i proponowane rezerwaty: województwo lubuskie. Klub Przyrodników. .
- ↑ a b c Andrzej Jermaczek. Przyroda Ziemi Lubuskiej i jej ochrona – spojrzenie w przyszłość. „Bociek. Biuletyn Klubu Przyrodników”. s. 3. ISSN 1426-3904.
- ↑ a b Zarządzenie Nr 58/2012 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 7 listopada 2023 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody. luw.pl, 20 grudnia 2012. .
- ↑ Nowe rezerwaty – Torfowisko Ustronie i Brekinie. W 2025 r. 9 kolejnych. zachod.pl, 13 grudnia 2024. .
- ↑ a b c Uzasadnienie Zarządzenia Nr 58/2012 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 7 listopada 2023 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody. Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Gorzowie Wielkopolskim. .
- ↑ Rezerwat przyrody Torfowisko Linkowo. dobiegniew.pl, 11 lipca 2023. .