Riyoko Ikeda

W dzisiejszym artykule zajmiemy się tematem Riyoko Ikeda, który w ostatnim czasie wzbudził duże zainteresowanie. Riyoko Ikeda to temat, który wpływa na ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu, a jego implikacje są różnorodne i znaczące. W tym artykule będziemy badać różne aspekty Riyoko Ikeda, od jego początków i historii po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Dodatkowo przeanalizujemy różne perspektywy i opinie na temat Riyoko Ikeda, aby zapewnić zrównoważony i pełny pogląd na ten temat. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się wszystkiego, co musisz wiedzieć o Riyoko Ikeda!

Wikipedia:Weryfikowalność
Ten artykuł od 2012-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Riyoko Ikeda

Riyoko Ikeda (jap. 池田理代子 Ikeda Riyoko; ur. 18 grudnia 1947 w Osace) – japońska mangaka, twórczyni m.in. mangi Róża Wersalu. W Polsce także znanej z pozycji Aż do nieba – historii księcia Poniatowskiego i jednej z pierwszych mang przetłumaczonych na język polski.

Twórczość

Riyoko Ikeda nie uczęszczała nigdy do szkoły plastycznej, choć – jak sama twierdzi – rysuje mangę od niepamiętnych czasów. W 1967 r. magazyn Shojo Friend opublikował jej pierwszą mangę noszącą tytuł Bara-Yashiki-no Shojo. Komiks cieszył się dużą popularnością, jak na debiutancką pracę, toteż autorka porzuciła studia w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Tokio, aby móc rozpocząć karierą zawodową.

Kolejnym sukcesem Ikedy stała się manga Róża Wersalu opublikowana na łamach tygodnika dla dziewcząt „Margaret”. Dzieło przyniosło autorce niemałą sławę i już po 6 latach Francuz Jacques Demy (twórca m.in. Parasolek z Cherbourga), we wnętrzach Wersalu, zrealizował filmową wersję komiksu, nadając mu nowy tytuł, pochodzący od imienia tytułowej Róży, Lady Oscar(inne języki). Główna rola przypadła Catrionie MacColl(inne języki). Obok niej wystąpili między innymi Barry Stokes(inne języki) i Christina Bohm(inne języki) – jako Maria Antonina. Film był wyświetlany we Francji, Anglii oraz Japonii (po angielsku, z japońskimi napisami), jednak nie odniósł spodziewanego sukcesu. W 1979 r. przy osobistym udziale autorki stworzono serial animowany pod tym samym tytułem.

W 1986 powstała mangowa kontynuacja Róży Wersalu, Eikou no Napoleon – Eroica(inne języki)[1]. W 1991 roku z kolei Ikeda opublikowała Aż do nieba – historię księcia Poniatowskiego, jedną z pierwszych mang przetłumaczonych na język polski (w tym pierwszą legalnie, wydaną w Polsce w 1996 roku przez Japonica Polonica Fantastica[2]). Ikeda jest też autorką innych mang osadzonych w tym okresie historycznym, m.in. Jotei Ecatherina (1982) o Katarzynie Wielkiej[1].

Najdłuższym, liczącym w sumie ponad trzy tysiące stron oraz w wielu kręgach uznawanym za najlepsze, dziełem Ikedy jest saga Orpheus-no mado(inne języki) (Okno Orfeusza). Manga zawierająca odwołania do słynnej książki Johna Reeda – Dziesięć dni, które wstrząsnęły światem, z czasów rosyjskiej Rewolucji Październikowej, po raz pierwszy ukazała się 1975 r. w czasopiśmie „Seventeen”. W 1998 autorka nakreśliła również scenariusz do dalszych części tej historii, jednak oprawą graficzną Orpheus-no mado gaiden zajęła się Erika Miyamoto.

Ocena

Ikeda została opisana jako "mistrzyni historycznych romansów"[3].

Bibliografia

Przypisy

  1. ↑ a b Журавлева, Оксана Васильевна. "Русские мотивы и сюжеты в японских иллюстрациях и манге." ИЗОТЕКСТ (2017): 25. Żurawlewa, Oksana Wasiliewna. „Rosyjskie motywy i fabuły w japońskich ilustracjach i mandze”. ISOTEKST (2017): 25.
  2. ↑ Łukasz Reczulski, Narodziny i rozkwit Polskiej Rzeczypospolitej Mangowej, Instytut Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego; Stowarzyszenie Naukowe Archeologów Polskich, Oddział w Łodzi, 2023, s. 69, ISBN 978-83-963463-7-7 (pol.).
  3. ↑ Michał R. Wiśniewski, Manga po dwóch dekadach , www.polityka.pl, 2020 (pol.).

Linki zewnętrzne