Robert Hines (bokser)

W tym artykule będziemy odkrywać fascynujący świat Robert Hines (bokser). Od swoich początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Robert Hines (bokser) odegrał fundamentalną rolę w różnych aspektach życia codziennego. Na przestrzeni dziejów Robert Hines (bokser) był źródłem debat i kontrowersji, dając początek niezliczonym opiniom i teoriom. W tym sensie niezbędna jest krytyczna i obiektywna analiza wpływu Robert Hines (bokser) na naszą kulturę, politykę, gospodarkę i życie codzienne. Podobnie ważne jest zbadanie, jak Robert Hines (bokser) ewoluował na przestrzeni czasu i jakie są konsekwencje jego dzisiejszej obecności. Mamy nadzieję, że poprzez tę eksplorację rzucimy światło na znaczenie i wpływ Robert Hines (bokser) we współczesnym świecie.

Robert Hines
Pseudonim

„Bam Bam”

Data i miejsce urodzenia

28 marca 1961
Filadelfia

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Wzrost

180 cm

Styl walki

leworęczny

Kategoria wagowa

lekkośrednia

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

30

Zwycięstwa

25 (KO 17)

Porażki

3

Remisy

1

Nieodbyte

1

Robert Hines (ur. 28 marca 1961 w Filadelfii) – amerykański bokser, były mistrz świata IBF w kategorii lekkośredniej.

Kariera amatorska

W 1979 r., Hines był wicemistrzem USA w kategorii lekkiej (60 kg). W finale pokonał go złoty medalista Igrzysk Panamerykańskich Davey Armstrong[1]. W tym samym roku startował również w turnieju kwalifikacyjnym na Igrzyska Panamerykańskie, ale przegrał w półfinale z Johnnym Bumphusem[2].

Kariera zawodowa

Pierwszy swój poważny pojedynek Hines stoczył 23 października 1987 r. w walce z Tonym Montgomerym. Hines zwyciężył przez techniczny nokaut w 10. starciu, zdobywając pas USBA w kategorii lekkośredniej. 21 kwietnia 1988 r. obronił ten pas, pokonując jednogłośnie na punkty Steve’a Little’a[3].

4 listopada 1988 r., Hines zmierzył się z Matthew Hiltonem w pojedynku o mistrzostwo świata IBF w kategorii lekkośredniej. Hines mimo iż był w tej walce dwukrotnie liczony, pokonał rywala jednogłośnie na punkty, zdobywając pas. Była to pierwsza porażka w karierze Hiltona[4]. Hines utracił tytuł już w pierwszej obronie, przegrywając 5 lutego 1989 r. z niepokonanym rodakiem Darrinem Van Hornem[5].

Przypisy

Linki zewnętrzne