W tym artykule poruszony zostanie temat Roberto Vicentini, który w ostatnich latach wzbudził duże zainteresowanie i debatę. Roberto Vicentini to temat, który przykuł uwagę osób w różnym wieku, różnej płci i kultury, ze względu na jego dzisiejsze znaczenie. W tym artykule zbadane zostaną różne aspekty związane ze Roberto Vicentini, od jego pochodzenia i ewolucji, po wpływ na społeczeństwo i życie ludzi. Zostaną przeanalizowane różne punkty widzenia, najnowsze badania i odpowiednie świadectwa, aby zapewnić kompleksowy obraz Roberto Vicentini i jego dzisiejszego znaczenia.
| Łaciński patriarcha Antiochii | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Nuncjusz apostolski w Kolumbii | |
| Okres sprawowania |
1921-1924 |
| Tytularny łaciński patriarcha Antiochii | |
| Okres sprawowania |
1925-1953 |
| Wyznanie | |
| Prezbiterat |
data nieznana |
| Nominacja biskupia |
3 maja 1921 |
| Sakra biskupia |
19 maja 1921 |
| Wybór patriarchy |
14 grudnia 1925 |
| Data konsekracji |
19 maja 1921 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||
| |||||||||
Roberto Vincentini (ur. 30 lipca 1878 w L’Aquila[1], zm. 10 października 1953 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, dyplomata, Nuncjusz Apostolski w Holandii w latach 1921 – 1922, Nuncjusz Apostolski w Kolumbii w latach 1922 – 1924, arcybiskup tytularny Helenopolis w latach 1921 – 1924. Od 1925 do swojej śmierci w 1953 roku tytularny łaciński patriarcha Antiochii[2].
3 maja 1921 papież Benedykt XV mianował go Nuncjuszem apostolskim w Holandii. Sakrę biskupią przyjął 19 maja 1921 z rąk kard. Pietra Gasparriego. Tego samego dnia przydzielono mu tytularną stolicę arcybiskupią Helenopollis w Palestynie. 18 maja 1922 został przeniesiony na urząd Nuncjusza apostolskiego w Kolumbii. Funkcję tę sprawował do przyjęcia jego rezygnacji przez papieża 24 października 1924 roku. 14 grudnia 1925 papież Pius X mianował go tytularnym łacińskim patriarchą Antiochii[2]. Był ostatnią osobą pełniącą tę funkcję, gdyż po jego śmierci w 1953 roku patriarchat pozostawał nieobsadzony aż do jego zniesienia w 1964 roku[2].