Rozłogi
W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Rozłogi, badając jego wielowymiarowość i wpływ na życie codzienne. Od powstania do ewolucji w czasie, Rozłogi był obiektem zainteresowań i badań w różnych dyscyplinach. Przeanalizujemy jego znaczenie w obecnym kontekście, a także różne perspektywy, które istnieją wokół tego tematu. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu będziemy starali się rzucić światło na mało znane aspekty Rozłogi, aby zaoferować szeroką i wzbogacającą wizję na ten temat będący przedmiotem ogólnego zainteresowania.
Rozłogi (ang. stolons, łac. stolones) – wydłużone pędy roślin płożące się pod powierzchnią ziemi lub tuż nad nią. Zgrubiałe podziemne rozłogi nazywane są kłączami. Według większości ujęć nazwa rozłogi odnosi się wyłącznie do pędów nadziemnych. Rozłogi mają długie międzywęźla, zaś w węzłach zredukowane, łuskowate liście. Z pąka co drugiego liścia powstaje nowy pęd, a równocześnie w węzłach powstają korzenie przybyszowe. Główną funkcją rozłogów jest rozmnażanie wegetatywne. Po obumarciu rośliny macierzystej lub oddzieleniu się od niej (co następuje w wyniku obumarcia łączącego z nią rozłogu), stają się samodzielnymi roślinami.
Przykładem roślin wytwarzających rozłogi są poziomki i dąbrówka rozłogowa. Chwasty wytwarzające rozłogi należą do uciążliwych do zwalczenia.
Zobacz też
Bibliografia
- Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski: Botanika. Tom I. Morfologia. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2007. ISBN 978-83-01-13946-9.