Rozbiory Luksemburga
W dzisiejszym świecie Rozbiory Luksemburga jest nadal tematem o dużym znaczeniu i debacie. Od swoich początków po wpływ na współczesne społeczeństwo, Rozbiory Luksemburga cieszy się ciągłym zainteresowaniem i budzi mieszane opinie. Na przestrzeni dziejów Rozbiory Luksemburga był przedmiotem badań, refleksji i kontrowersji, wpływając na różne aspekty życia codziennego, kultury i polityki. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie na polu akademickim, wpływ na społeczeństwo czy znaczenie w kulturze popularnej, Rozbiory Luksemburga nadal jest tematem zainteresowania osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Rozbiory Luksemburga i zbadamy jego wiele aspektów, od jego powstania po dzisiejszy wpływ.
I rozbiór: do Francji w 1659
II rozbiór: do Prus w 1815
III rozbiór: do Belgii w 1839
Luksemburg po 1839
Rozbiory Luksemburga[potrzebny przypis] – trzy rozbiory, przeprowadzone pomiędzy 1659 a 1839 rokiem, skutkiem których powierzchnia Luksemburga zmniejszyła się z 10 700 km² do 2586 km².
- I rozbiór: w 1659 Francja zajęła południową część kraju z miejscowościami Thionville, Damvillers, Marville, Montmédy, Yvois[1]. Obszar utracony: 1060 km²[1] (ok. 1/10 terytorium sprzed rozbioru). Administracyjnie przynależy obecnie do regionu Grand Est. Zwyczajowo jest nazywany Luksemburgiem francuskim.
- II rozbiór: w 1815 Prusy zajęły część północno-wschodnią z miastami Bitburg, Neuerburg, Schleiden, Waxweiler, Sankt Vith i Dudeldorf.[1] Obszar utracony: 2280 km²[1] (ok. 1/4 terytorium sprzed rozbioru). Populacja utracona: ok. 50 000[1]. W 1871 obszar został częścią Niemiec. Po I wojnie światowej północno-zachodnia część zaboru z miastem Sankt Vith przeszła we władanie Belgii. W ramach okupacji alianckiej Niemiec w latach 1945–1955 w Bitburgu stacjonowały wojska luksemburskie[2]. Pozostała przy Niemczech część przynależy dziś administracyjnie w większości do Nadrenii-Palatynatu, a skrawki do Saary i Nadrenii Północnej-Westfalii.
- III rozbiór: w 1839 Belgia zajęła zachodnie ziemie z miastami Arlon, Bastogne i Durbuy. Obszar utracony: 4370 km²[1] (ok. 63% terytorium sprzed rozbioru). Populacja utracona: 160 000 (blisko połowa ludności sprzed rozbioru)[1]. Współcześnie obszar tworzy prowincję Luksemburg w Regionie Walońskim Belgii. Ziemie przejęte w międzywojniu od Niemiec leżą w walońskiej prowincji Liège.
Przypisy
- ↑ a b c d e f g The Two Luxembourg , www.luxamcc.org .
- ↑ Les débuts de 1944-1954 - L'Armée luxembourgeoise après la libération - Historique - Lëtzebuerger Arméi , armee.lu .