Rozgałęzienia typu sympodialnego

Temat Rozgałęzienia typu sympodialnego to kwestia, która od lat budzi zainteresowanie i debatę. Z biegiem czasu Rozgałęzienia typu sympodialnego okazał się istotnym i ważnym tematem w różnych obszarach społeczeństwa. Od wpływu na gospodarkę światową po wpływ na kulturę popularną, Rozgałęzienia typu sympodialnego przykuł uwagę zarówno naukowców, ekspertów, jak i entuzjastów. W tym artykule przyjrzymy się różnym aspektom Rozgałęzienia typu sympodialnego, analizując jego wpływ, znaczenie i ewolucję w czasie. Poprzez krytyczną i wyczerpującą analizę będziemy starali się zrozumieć złożoność i znaczenie Rozgałęzienia typu sympodialnego dzisiaj.

Laelia superbiens - sympodialny storczyk

Rozgałęzienia pędu typu sympodialnego, wieloosiowe – występują u roślin, u których odgałęzienia boczne rosną silnie i przejmują prowadzenie pędu od osi pierwotnej. Kolejno powstające odgałęzienia boczne stają się przedłużeniem osi głównej. Odgałęzienia sympodialne są typowe dla roślin kłączowych oraz u wielu drzew liściastych (np. brzóz i grabów)[1].

Modyfikacją rozgałęzienia sympodialnego jest pseudodychotomiczne, które powstaje w wyniku ustania wzrostu pąka szczytowego i wzrostu dwóch odgałęzień bocznych z naprzeciwległych pąków pachwinowych. Rozgałęzienia tego typu występują np. u jemioły pospolitej i lilaka pospolitego[1].

Storczyki o sympodialnym typie wzrostu tworzą pełzające kłącze a łodyga często przekształca się w pseudobulwę[2].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski: Botanika Morfologia. Wyd. t. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 167-170. ISBN 83-01-10951-3.
  2. ↑ Krystyna Oszkinis: Storczyki. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2004, s. 37-38. ISBN 83-09-01774-X.