W dzisiejszym świecie Rubem Fonseca to temat, który budzi duże zainteresowanie i debatę w społeczeństwie. Od lat Rubem Fonseca przyciąga uwagę ludzi w każdym wieku, płci, klasy społecznej i narodowości ze względu na swoje znaczenie i złożoność. Z biegiem czasu Rubem Fonseca pozostaje aktualnym tematem, który budzi sprzeczne opinie i budzi emocje w ludziach. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na życie codzienne, znaczenie historyczne czy wpływ na przyszłość, Rubem Fonseca stał się punktem wspólnego zainteresowania, który motywuje nas do refleksji i poszukiwania odpowiedzi. W tym artykule zbadamy różne aspekty i perspektywy związane z Rubem Fonseca, aby przyczynić się do zrozumienia i analizy tego intrygującego i ważnego tematu.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość |
brazylijska |
Strona internetowa |
Rubem Fonseca (ur. 11 maja 1925 w Juiz de Fora, zm. 15 kwietnia 2020 w Rio de Janeiro[1]) – brazylijski pisarz i scenarzysta filmowy.
Fonseca urodził się w stanie Minas Gerais, jednak w dzieciństwie zamieszkał w Rio de Janeiro (później akcja wielu jego utworów będzie się rozgrywała w tym mieście). Ukończył studia prawnicze.
Debiutował w 1963 zbiorem opowiadań Os prisioneiros i od tej pory co kilka lat publikuje kolejne zbiory oraz powieści. Był cenionym scenarzystą, a jego książki adaptowano na potrzeby filmu. Przy konstruowaniu fabuły utworów, często wykorzystywał środki charakterystyczne dla powieści sensacyjnej (czarnego kryminału) oraz schematy popularne w kulturze masowej. Jego dzieła cechuje filmowa mnogość dialogów i zwrotów akcji.
Bohaterem Wielkich emocji i uczuć niedoskonałych (Vastas emoçőes e pensamentos imperfeitos 1988), jedynej wydanej w Polsce książki Fonseki, jest zmagający się z niemocą twórczą brazylijski reżyser. Zafascynowany prozą Izaaka Babla wyrusza do Europy w poszukiwaniu, rzekomo cudem odnalezionego w archiwach bezpieki, rękopisu jedynej ukończonej powieści rosyjskiego pisarza. Książkę na język polski przetłumaczyła Janina Klawe.