Ruben Brajnin

W tym artykule omówiony zostanie temat Ruben Brajnin z różnych perspektyw i podejść, w celu zapewnienia holistycznej i pełnej wizji tego tematu. Zostaną przeanalizowane różne aspekty związane z Ruben Brajnin, dostarczając szczegółowych i aktualnych informacji, które pozwolą czytelnikowi w pełni zrozumieć jego znaczenie i znaczenie w bieżącym kontekście. Podobnie zbadane zostaną różne badania, badania i opinie ekspertów na temat Ruben Brajnin, aby zaoferować wszechstronną i wzbogacającą wizję, która przyczyni się do wiedzy i zrozumienia tego tematu. W całym artykule zostaną omówione konkretne aspekty Ruben Brajnin, podkreślając jego wpływ w różnych obszarach i wpływ na obecne społeczeństwo.

Ruben Brajnin

Ruben Brajnin (hebr. ראובן בריינין, ur. 16 marca 1862, zm. 30 listopada 1939) – żydowski publicysta, biograf i krytyk.

Życiorys

Urodził się w Ladach na terenie dzisiejszej Białorusi. Był aktywnym członkiem Kadimah (Naprzód!) - żydowskiej organizacji studenckiej promującej żydowski nacjonalizm oraz ideę osiedlania się w Ziemi Izraela (Erec Israel). Działał w Selbstemanzipation Natana Birnbauma[1].

W 1888 roku w czasopiśmie Ha-melic (nr 59) opublikował swój pierwszy artykuł poświęcony Peretzowi Smolenskinowi[2]. W 1892 roku wyjechał do Wiednia studiować literaturę, w tym samym czasie zaczął wydawać czasopismo Mi-Mizrah u-mi-Maarav (pol. Ze Wschodu i Zachodu). Następnie zamieszkał w Berlinie. Szerokim echem odbił się jego artykuł - krytyka Judy Leib Gordona (miesięcznik Ha-Shiloah, 1896). W Ameryce, dokąd udał się w roku 1909, stworzył tygodnik Ha–Deror[3]. W Kanadzie redagował dwie duże żydowskie gazety: Kanader Adler (którą opuścił w 1915 roku w wyniku konfliktu ideowego z założycielem gazety - Hirschem Wolofskym) oraz Der Weg (1915 – 1916). Po powrocie do Nowego Jorku pracował nad Ha–Toren (1919 – 1925), gdzie opublikował pierwszy tom biografii Herzla[2].

Szkice biograficzne Moritza Lazarusa, Moritza Güdemanna, Theodora Herzla, Israela Zangwilla, Maxa Nordaua, jak i artykuły "Ilane Sraḳ" (i. 32); "Bar Ḥalafta" (ii. 71); "Dappim Meḳuṭṭaim" (v. 120) opublikował w Ahiasaf[4].

Wydał trzy tomy swoich dzieł wybranych pod tytułem Ketavim Nivḥarim. Przetłumaczył na język hebrajski esej o Jeremiaszu autorstwa Mortiza Lazarusa oraz Paradoxy Maxa Nordaua[5]. Stworzył około stu szkiców biograficznych żydowskich uczonych oraz pisarzy[4]. Znany był jako zwolennik idei ruchu syjonistycznego. Był żywo zainteresowany żydowską kolonizacją rolniczą na terenie Związku Radzieckiego.

Przyczynił się do założenia Publicznej Biblioteki Żydowskiej w Montrealu w 1914 rok[6].

Przypisy

  1. ↑ S. Nash, Brainin Ruben, The YIVO Encyclopedia of Jews in Eastern Europe
  2. ↑ a b Zarchiwizowana kopia. . .
  3. ↑ S. Nash, Brainin Reu'ven, The YIVO Encyclopedia of Jews in Eastern Europe
  4. ↑ a b G. Dobsevage, H. Rosenthal, Brainin Ruben, Jewish Encyclopedia
  5. ↑ Ch. D. Lippe, Ch.D. Lippe's bibliographisches Lexicon der gesammten jüdischen und theologisch-rabbinischenen Literatur der Gegenwart mit Einschluss der Schriften über Juden und Judenthum, C. D. Lippe 1899
  6. ↑ http://www.jewishpubliclibrary.org/modules /archives/heritagevex/heritagebrainin.html

Bibliografia