Sławomir Gawlas
Obecnie Sławomir Gawlas to temat, który przykuł uwagę wielu ludzi na całym świecie. Wraz z postępem technologii i demokratyzacją informacji, Sławomir Gawlas stał się obiektem zainteresowania osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na kulturę popularną, Sławomir Gawlas pozostawił znaczący ślad w sposobie, w jaki żyjemy i postrzegamy otaczający nas świat. W tym artykule będziemy dalej badać wpływ i znaczenie Sławomir Gawlas dzisiaj, a także jego znaczenie w przyszłości.
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
15 listopada 1949 |
| Profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: historia średniowiecza | |
| Alma Mater |
Uniwersytet Warszawski (1972) |
| Doktorat | |
| Habilitacja |
30 września 1996 – historia |
| Profesura |
26 lutego 2013 |
| Pracownik naukowy, nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Stanowisko |
profesor uczelni, następnie profesor emeritus |
| Okres zatrudn. |
od 1976 |
| Odznaczenia | |
| |
| Strona internetowa | |
Sławomir Jan Gawlas (ur. 15 listopada 1949 w Łodzi[1]) – polski historyk, mediewista, badacz dziejów Rzeszy Niemieckiej, kolonizacji na prawie niemieckim oraz rozwoju świadomości narodowej. Profesor Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego, od 2008 kierownik Zakładu Nauk Pomocniczych Historii i Metodologii Historii[1].
Życiorys
W 1951 zamieszkał w Warszawie[1]. Ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1967)[2] i studia wyższe w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego (1972, praca magisterska poświęcona osadnictwu na ziemi czerskiej w średniowieczu)[1]. W 1976, po studiach doktoranckich (1973–1976), rozpoczął pracę w Instytucie Historycznym UW[3], w którym w 1979 uzyskał doktorat na podstawie rozprawy Polska świadomość narodowa w XIV–XV w. Problemy teoretyczne i metodyczne, a 30 września 1996 habilitował się na podstawie pracy O kształt zjednoczonego Królestwa. Niemieckie władztwo terytorialne a geneza społeczno-ustrojowej odrębności Polski[1][4].
W 1998 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego Instytutu Historycznego UW[3]. 9 września 2010 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[5][6]. 26 lutego 2013 prezydent Bronisław Komorowski nadał mu tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych[7][8]. W 2019 ukazała się księga jubileuszowa Monarchia, społeczeństwo, tożsamość. Studia z dziejów średniowiecza, opublikowana przez Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego i ofiarowana prof. Sławomirowi Gawlasowi z okazji 70. rocznicy urodzin[1].
Członek Rady Naukowej czasopisma „Roczniki Historyczne”[9], Komitetu Głównego Olimpiady Historycznej dla szkół ponadpodstawowych[10] i jury Nagrody im. prof. Aleksandra Gieysztora[11]. Po przejściu na emeryturę, jako profesor emeritus Wydziału Historii Uniwersytetu Warszawskiego, kierownik projektu przekładu z łaciny na język polski Kroniki Zbrasławskiej wraz z pełnym opracowaniem naukowym (projekt Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki nr 22H 18 0231 86)[12][13].
Publikacje książkowe
- O kształt zjednoczonego Królestwa. Niemieckie władztwo terytorialne a geneza społeczno-ustrojowej odrębności Polski, Warszawa 1996, ISBN 83-85490-54-X (Nagroda Klio 1996 I stopnia[1]).
- Stosunki międzywyznaniowe w Europie Środkowej i Wschodniej w XIV–XVII wieku, red. M. Dygo, S. Gawlas, H. Grala, Warszawa 2002, ISBN 83-7181-246-9.
- Ostmitteleuropa im 14.–17. Jahrhundert – eine Region oder Region der Regionen?, red. M. Dygo, S. Gawlas, H. Grala, Warszawa 2003, ISBN 83-7181-308-2.
- Ziemie polskie wobec Zachodu. Studia nad rozwojem średniowiecznej Europy, red. S. Gawlas, Warszawa 2006, ISBN 978-83-7181-404-4 (wyróżnienie w kategorii autorskiej Nagrody KLIO 2007 dla zespołu autorów: Roman Czaja, Marian Dygo, Sławomir Gawlas, Grzegorz Myśliwski, Krzysztof Ożóg[14]).
- Historia społeczna późnego średniowiecza. Nowe badania, red. S. Gawlas, Warszawa 2011, ISBN 978-83-7181-715-1.
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Sławomir Galwas, uczony i człowiek. W: Monarchia, społeczeństwo, tożsamość. Studia z dziejów średniowiecza. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2019, s. 13–17. ISBN 978-83-235-4195-0.
- ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1967. wne.uw.edu.pl. .
- ↑ a b Prof. dr hab. Sławomir Gawlas. ihuw.pl. .
- ↑ Prof. dr hab. Sławomir Jan Gawlas, baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) .
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 września 2010 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2010 r. nr 87, poz. 1023).
- ↑ Bartłomiej Międzybrodzki, Tomasz Leszkowicz: 80-lecie Instytutu Historycznego UW (3). Święto Instytutu, święto Profesora.... histmag.org, 23 października 2010. .
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 lutego 2013 r. nr 115-3-13 w sprawie nadania tytułu profesora (M.P. z 2013 r. poz. 176).
- ↑ „Ciekawość motorem rozwoju zawodowego”. prezydent.pl, 22 kwietnia 2013. .
- ↑ „Roczniki Historyczne”. Rada Naukowa. rh-ihpan.edu.pl. .
- ↑ Olimpiada Historyczna. Komitet Główny. olimpiadahistoryczna.pl. .
- ↑ Karol Modzelewski, Zofia T. Kozłowska. Nagroda im. prof. Aleksandra Gieysztora. „Kwartalnik Historyczny”. Rocznik CXX, 2, s. 415, 2013. Warszawa: Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk. ISSN 0023-5903. .
- ↑ Prof. dr hab. Sławomir Gawlas. historia.uw.edu.pl. .
- ↑ Kronika Zbrasławska (Chronicon Aulae Regiae). historia.uw.edu.pl. .
- ↑ Tomasz Leszkowicz: Nagrody KLIO 2007. histmag.org, 3 grudnia 2007. .
Bibliografia
- Sławomir Galwas, uczony i człowiek. W: Monarchia, społeczeństwo, tożsamość. Studia z dziejów średniowiecza. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2019, s. 13–17. ISBN 978-83-235-4195-0.
Linki zewnętrzne
- Aktualny profil na stronie Wydziału Historii UW
- Archiwalny profil na stronach Instytutu Historycznego UW, 2020
- Publikacje w Google Scholar
- Publikacje w Polskiej Bibliografii Naukowej