W dzisiejszym świecie Służew nad Dolinką stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi. Niezależnie od tego, czy chodzi o wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy konsekwencje dla przyszłości, Służew nad Dolinką przykuł uwagę osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Ponieważ zainteresowanie tym tematem stale rośnie, istotne jest dalsze zrozumienie jego znaczenia i implikacji, ponieważ może to mieć znaczący wpływ na różne aspekty codziennego życia. W tym artykule zbadamy różne aspekty Służew nad Dolinką i jego wpływ w różnych obszarach, od kultury po ekonomię, w celu przedstawienia kompleksowej i świadomej wizji tego tematu, który jest dziś tak istotny.
osiedle i część miasta Warszawy | |
![]() Część zachodnia osiedla. Widok z południowego wschodu znad alei Harcerzy Rzeczypospolitej. Na pierwszym planie budynek przy ul. Batuty 1 | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miasto | |
Powierzchnia |
0,524 km² |
Populacja (2021) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Warszawy ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego ![]() | |
![]() |
Służew nad Dolinką[1][2] lub dawniej: Służew nad Doliną[3][4] – osiedle i część miasta na Służewie w dzielnicy Mokotów w Warszawie.
Osiedle Służew nad Dolinką położone jest na stołecznym Mokotowie, na południowym wschodzie obszaru Miejskiego Systemu Informacji Służew[5][6]. Składa się z dwóch części: zachodniej (budowanej jako Służew nad Doliną I) i wschodniej (Służew nad Doliną II) ograniczonych ulicami Puławską, Wałbrzyską, Kmicica, Łukową, a także Doliną Służewską z Potokiem Służewieckim od południa[3][7][8]. Zajmuje obszar ok. 52,4 ha[3][4].
Przez osiedle przebiegają ulice Jana Sebastiana Bacha, Batuty, Sonaty, Wolfganga Amadeusza Mozarta, Wróbla, Zygmunta Noskowskiego, Józefa Elsnera, Tarniny (wschodnia część), Nowoursynowska oraz aleja Harcerzy Rzeczypospolitej[5][9] (duża część nazw ulic jest powiązana z muzyką[10]). Na jego terenie znajduje się wejście do stacji metra Służew[5]. Graniczy na północy z nowym cmentarzem na Służewie[5], a na południu z parkiem Dolina Służewska będącym częścią Warszawskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu[11][5]. Znajdują się tu dwa pomniki przyrody w postaci głazów narzutowych[12][13].
Za realizację kompleksu mieszkaniowego, budowanego od 1973 roku, odpowiadała powstała w 1958 roku Spółdzielnia Mieszkaniowa „Mokotów”[14][3]. Od 1991 osiedlem zarządza Spółdzielnia Mieszkaniowa „Służew nad Dolinką”, która powstała poprzez podział poprzedniej[8]. W tym samym roku zmieniono też oficjalną nazwę osiedla zmieniając „Dolinę” na „Dolinkę”[15]. Spółdzielnia zarządza, według stanu z 2021 roku, 46 budynkami, w tym 42 w zasobach własnych[15]. Grunty leżące w jej gestii mają powierzchnię ponad 42 ha, a liczba mieszkańców osiedla to ok. 10000[15].
Cechami wyróżniającymi osiedle z punktu widzenia architektonicznego są: niejednorodne bryły budynków, kolorystyka różnicująca poszczególne sektory kompleksu złożona z koloru białego i różnych intensywnych barw[3] (czerwona, niebieska, zielona, czarna[16]), a także charakterystyczne balkony wsparte na żelbetowych słupach[15]. Podobne podpory pod balkonami zastosowano w Warszawie także na osiedlach Stawki i Wrzeciono[17]. Osiedle zostało zaprojektowano w powiązaniu ze skarpą dolinki i występującą na jej obszarze zielenią[3]. Na jego terenie rośnie ok. 3000 drzew (dominują klony, lipy i brzozy)[15][10].
Część zachodnia osiedla została zaprojektowana przez Janusza Nowaka, Piotra Sembrata i Jerzego Kuźmienkę z Zakładu Projektowania Kombinatu Budownictwa Miejskiego – Śródmieście w Warszawie[3][4]. W skład zespołu wchodzili także Tadeusz Parzyński, Władysław Bryndza-Nacki, Georgi Czarkwiani oraz Jerzy Leszczyński[4]. Osiedle zostało wybudowane w latach 1973–1978[3]. Jego powierzchnia wynosi 40,83 ha[4]. Kwartał składa się z budynków wielorodzinnych o 4, 11 i 13 kondygnacjach wybudowanych w nowatorskiej ówcześnie technologii ramy H[3][4]. Całość zaplanowano na 4400 mieszkań o średniej powierzchni 50 m² dla 15100 mieszkańców[4]. Uzupełnieniem były przedszkole, żłobek, budynki administracyjne oraz pawilony handlowe[3]. Pomiędzy blokami przy ul. Batuty 3 a Jana Sebastiana Bacha 22 utworzono amfiteatr znajdujący się na niewielkim wzniesieniu[16]. Kubatura budynków mieszkalnych to 1 032 000 m³, a usługowych 118 500 m³[4]. Generalnym wykonawcą zespołu był Kombinat Budownictwa Mieszkaniowego Zjednoczenia Budownictwa „Warszawa”[18].
Wyróżniającym się obiektem, a jednocześnie jednym z pierwszych oddanych do użytkowania, był budynek przy ul. Wałbrzyskiej 19[10]. Przy jego wznoszeniu wykorzystano dużo, jak na ówczesne czasy, tworzyw sztucznych, od okien po elementy wyposażenia[10]. Blok nazywany był „chemikaliowcem” lub „plastikowcem”[10]. Jego wyposażenie, takie jak tapety, sanitariaty i wykładziny, pochodziło z importu z Francji, a blachy elewacyjne ze Szwecji[10].
Zachodnia część osiedla Służew nad Doliną została uhonorowana tytułem Mistera Warszawy przyznawanym przez dziennik „Życie Warszawy” ex aequo wraz z dwoma innymi obiektami za 1978 rok[18].
Część wschodnia została zaprojektowana przez Janusza Kazubińskiego i Marię Zalewską, a wybudowana w latach 1976–1979[3]. Na osiedle składają się budynki wielorodzinne o 4 i 11 kondygnacjach wybudowane w technologii ramy H i wielkoblokowej „Ż” z 916 mieszkaniami zaplanowanymi dla 3200 osób[3]. Powstał też pawilon handlowy[3]. Powierzchnia osiedla to 11,6 ha[3].
Spółdzielnia Mieszkaniowa „Służew nad Dolinką” od 2003 roku prowadzi na terenie osiedla dalszą działalność deweloperską[15]. Powstały kolejne budynki z przeważającą funkcją mieszkalną[15][10]:
Kolejnym budowanym budynkiem mieszkalnym jest obiekt u zbiegu ulicy Puławskiej i Wałbrzyskiej w miejscu pawilonu handlowego zajmowanego przez Mokpol i restauracji McDonald’s[10]. Nazwa inwestycji to Wałbrzyska 21 i wznoszona jest od 2023 – mieściła będzie 160 lokali mieszkalnych, kilkanaście usługowych i prawie 250 miejsc postojowych na trzykondygnacyjnym garażu podziemnym[19].
W granicach osiedla znajduje się także wybudowane w latach 1996–1999 roku Centrum Handlowe „LAND”[20].
Na osiedlu przez pewien czas mieszkał artysta Zdzisław Beksiński[16]. W 2007 na budynku przy ul. Sonaty 6, w którym mieszkał i gdzie został zamordowany, powstał poświęcony mu mural autorstwa Piotra Janowczyka[16].
Swoją młodość spędził tu raper Tede[16]. Nazwa płyty z 2006 roku „Esende Mylffon” wywodzi się częściowo od skrótu nazwy osiedla – SND[16]. Nakręcono tu teledysk do utworów znajdujących się na tym albumie – „Blask/To jeszcze nie koniec”[16].
Służew nad Dolinką był miejscem kręcenia scen serialu Zmiennicy w reżyserii Stanisława Barei, a także toczy się tu część akcji powieści Joanna Chmielewskiej – Lesio[16].
Na osiedlu znajduje się ulica Batuty, na podstawie której w 2004 roku stworzono w polskojęzycznej Wikipedii mistyfikację dotyczącą istnienia Henryka Batuty[16]. W rzeczywistości nazwa ulicy nawiązuje do muzyki a nie człowieka[16].
|