W dzisiejszym artykule zagłębimy się w temat Słupia Nadbrzeżna (gromada), aspekt, który był przedmiotem dyskusji od dłuższego czasu. Słupia Nadbrzeżna (gromada) to temat, który wzbudził duże zainteresowanie zarówno wśród ekspertów, jak i fanów i jest kluczowy dla zrozumienia jego wpływu na różne aspekty współczesnego społeczeństwa. W tym artykule przeanalizujemy różne podejścia przyjęte w odniesieniu do Słupia Nadbrzeżna (gromada), a także ich implikacje na poziomie osobistym, społecznym i globalnym. Dodatkowo przeanalizujemy niektóre z najnowszych badań na temat Słupia Nadbrzeżna (gromada) i omówimy możliwe implikacje na przyszłość. Ostatecznie ten artykuł ma na celu przedstawienie pełnego i zaktualizowanego spojrzenia na Słupia Nadbrzeżna (gromada), aby zapewnić naszym czytelnikom głębsze zrozumienie tego bardzo istotnego tematu.
gromada | |||
1954–1973 | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Data powstania |
29 września 1954 | ||
Data likwidacji |
1 stycznia 1973 | ||
Siedziba | |||
Szczegółowy podział administracyjny (1954) | |||
| |||
Liczba reprezentantów | |||
|
Słupia Nadbrzeżna – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.
Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].
Gromadę Słupia Nadbrzeżna z siedzibą GRN w Słupi Nadbrzeżnej utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie opatowskim w woj. kieleckim, na mocy uchwały nr 13f/54 WRN w Kielcach z dnia 29 września 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Maksymów, Nowe, Słupia Nadbrzeżna i Tadeuszów ze zniesionej gminy Juljanów w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 14 członków gromadzkiej rady narodowej[7].
Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[8].